ارزیابی استحکام نهایی اعضای لوله ای در سکو های دریایی با احتساب خوردگی حفره ای

سکوهای دریایی به دلیل گران قیمت بودن ومصارف مهم آنها، از جمله سازه های مهم و استراتژیک یک کشور دارای نفت میباشد.سکوی ثابت پرمصرف ترین نوع سکوی دریایی میباشد و تمامی سکوهای استحصال نفت و گاز ایران در خلیج فارس از این نوع سکو می باشد. در این سازه ها، اصلی ترین مقطع مورد استفاده پروفیل های لوله ای هستند. به دلیل محیط خورنده و آب شور دریا، ابتلای این اعضا به خوردگی حفره ای بسیار زیاد است. از طرفی اصلی ترین نیروی وارده به این اعضا تنش های فشاری محوری می باشد. ازاین رو ارزیابی استحکام نهایی این اعضا در چنین حالتهایی بسیار توجیه پذیر میباشد که کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. برای بررسی دقیق خوردگی حفرهای پارامترهای مختلفی چون عمق حفره ها، تراکم حفره ها، مکان وقوع خوردگی در طول لوله و میزان خوردگی در طول و محیط لوله، مورد بررسی قرار گرفته است. برای بررسی دقیق این پارامترها مدلهای مختلفی در نرم افزار انسیس ساخته شد و پس از تحلیل نرم افزار و استخراج دادههای آن، نمودار هایی در نرم افزار اکسل ساخته شد تا نتایج تحلیل مشهود تر باشد. در مورد نتایج نیز روال کلی به این ترتیب می باشد که هرچه حجم خوردگی بیشتر باشد، میزان استحکام نهایی کاهش مییابد اما در برخی مواقع استثنائاتی نیز وجود دارد که در متن مقاله به آن پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

اعضای لوله ای ، خوردگی حفره ای ، کمانش ، نیروی محوری ، استحکام نهایی