ارزیابی استحکام ایستایی اتصالات لوله ای با احتساب خوردگی حفره ای تصادفی تحت نیروی محوری فشاری

اجزای سازه های فراساحلی بدلیل قرارگیری در آب دریا بشدت در معرض خوردگی هستند و یکی از اشکال بسیار مخرب خوردگی،خوردگی حفره ای شناخته شده است. به منظور اطمینان از ایمنی سازه های دریایی، دانستن تاثیر خوردگی حفره ای بر روی استحکام اتصالات لوله ای لازم و ضروری است. هدف از این تحقیق، بررسی استحکام ایستایی اتصالات T لوله ای خورده شده با مقاطع توخالی دایروی تحت نیروی محوری فشاری است. ابتدا یک مدل اجزای محدود غیرخطی در نرم افزار انسیس با نتایج مدل آزمایشگاهی معتبرسازی گردید. سپس بدلیل عدم وجود اطلاعات خوردگی در اتصالات، از همان مدل عددی قبلی برای مدل با احتساب خوردگی حفره ای تصادفی جهت معتبرسازی استفاده شده است و مشاهده گردید که خوردگی، استحکام ایستایی اتصال را به طور قابل توجهی کاهش میدهد. در مرحله ی بعد 62 مدل عددی خورده شده برای ارزیابی اثرات پارامترهای هندسی اتصال، ابعاد حفره، توزیع نسبی خوردگی و درصد خوردگی بر روی استحکام اتصالات مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دادکه افزایش عمق خوردگی کاهش ضخامت اتصال باعث کاهش استحکام ایستایی میشود و همچنین با افزایش درصد خوردگی، استحکام اتصال کاهش یافته است. تاثیر پارامترهای هندسی در مدل های سالم و خورده شده مشابه است و نتایج بر روی نمودار نیرو تغییرشکل مورد تحلیل قرار گرفت. وجود خوردگی در - اعضای اصلی کاهش بیشتری در استحکام اتصال نسبت به اعضای فرعی خورده شده دارد

کلیدواژه ها:

استحکام ایستایی ، اتصال لوله ای ، خوردگی حفره ای ، اجزای محدود ، نمودار نیرو تغییرشکل