محل بهینه مهار بازویی در ساختمان های بلند با در نظرگرفتن مقاطع غیر یکنواخت با استفاده از تحلیل های عددی

امروزه با توجه به رشد روز افزون جمعیت و کمبود زمین خصوصا در شهر های بزرگ ، ساخت و ساز از حالت افقیبه عمودی تغییرشکل یافته و نیاز هر چه بیشتر به ایجاد ساختمان های بلند احساس می گردد. با افزایش ارتفاع سازهها ، اهمیت بارهای جانبی نیز بیشتر می گردد. استفاده از مهار بازویی و کمربند خرپایی در سازه های بلند یکی ازبهترین راهکارها برای بهبود عملکرد سازه ها می باشد . این سیستم تاثیر به سزایی در کاهش تغییرمکان جانبی و لنگروارده به پای سازه دارد. در طول سه دهه گذشته تحقیقات وسیعی در مورد عملکرد این سیستم سازه ای انجام شدهاست. تعیین محل بهینه مهار بازویی و کمربند خرپایی همواره یکی از مهمترین چالش های این سیستم می باشد .برای نیل به این هدف تحقیقات گسترده ای توسط محققین انجام گردیده و یکی از مهمترین فرض های اکثر پژوهشها یکنواخت بودن مقاطع در ارتفاع ساختمان می باشد، که به دلیل ارتفاع زیاد سازه فرضی درست و منطقی نخواهدبود و از واقعیت به دور است. در این پژوهش از مقاطع غیر یکنواخت در ارتفاع استفاده شده است. یکی از مهمترینعوامل تاثیر گذار در تعیین موقعیت بهینه مهار بازویی و کمربند خرپایی، انتخاب الگوی بارگذاری جانبی است. دراین پژوهش یک ساختمان فولادی 60 طبقه با هسته دیوار برشی ، مهار بازویی و کمربند خرپایی مهار بندی شده برایصحت سنجی انتخاب شده و با استفاده از یک مدل ساده شده، تاثیر الگوهای بارگذاری جانبی مختلف بر موقعیتبهینه مهار بازویی و کمربند خرپایی مورد بررسی قرار گرفته است. مقایسه نتایج به دست آمده از مدل ساده شده بامدل ساختمان واقعی، صحت نتایج به دست آمده را تائید می کند.

کلیدواژه ها:

ساختمان های بلند ، مهار بازویی ، کمربند خرپایی ، الگوی بارگذاری جانبی ، ساختمان فولادی 60 طبقه