محاسبه عرض پایه بهینه پروژه تونل دوقلوی شیراز با استفاده از روش عددی

به منظور توسعه شبکه ارتباطی شهر شیراز احداث دو بزرگراه اصلی در محدوده شمالی شهر در دستور کار شهرداری شیراز قرارگرفته است . به دلیل وجود ارتفاعات آهکی در محدوده شمالی شهر به منظور برقراری ارتباط بین بزرگراه های فوق الذکر حفاری دو تونل دوقلو از زیر ارتفاعات آهکی در نظر گرفته شده است . هریک از تونلهای مورد نظر حدود 400 متر طول و دارای مقطع نیم دایره به عرض دهانه 16/45 متر می باشند. از محدودیتهای اجرایی پروژه نزدیکی تونلها به مناطق مسکونی و پر رفت و آمد می باشد. با توجه به طول کم تونلها استفاده از حفاری مکانیزه (نظیر دستگاه (TBMتوجیه اقتصادی ندارد . لذا استفاده از روشهای حفاری سنتی و مکانیکی برای حفر تونلهای فوق در نظر گرفته شده است . از محدودیتهای دیگر پروژه نحوه ارتباط تونلها با یکی از بزرگراه های مورد نظر می باشد. با توجه به اینکه مسیر بزرگراه دردست احداث، بزرگراه چ مران ( تقریبا شرقی-غربی) را قطع می کند، به منظور اتصال بزرگراه دردست احداث به تونلهای مذکور استفاده از یک پل ارتباطی در نظر گرفته شده است. با توجه به هزینه های گزاف احداث پل، تعیین حداقل فاصله ایمن بین دو تونل دوقلو از نقطه نظر اجرا، پایداری درازمدت پایه سنگی بین دو تونل، پایداری تونلها در حین اجرا و همچنین پایداری دراز مدت آنها، از ابعاد اصلی این پروژه می باشد . در صورت احداث دو تونل با فاصله زیاد از یکدیگر ، نیاز به طراحی و ساخت دو پل مجزا می باشد که باعث افزایش هزینه های پروژه می شود . لذا از نقطه نظر هزینه های انجام پروژه بهتر است که بتوان با یک پل راه ارتباطی بزرگراه در دست ساخت را با تونلهای مذکور برقرار کرد، هدف از این مقاله ارائه نتایج بررسی گزینه های مختلف فاصله تونلها از یکدیگر با روش عدد ی و تعیین عرض پایه بهینه بین دو تونل می باشد.

کلیدواژه ها:

تونل ، تحلیل عددی ، طراحی پایه ، مکانیزم شکست سنگ