بررسی تاثیر غلظت یون هیدرونیم و پلی وینیل پیرولیدون بر حذف یون بور از محلول های آبی با استفاده از فرآیند نانوفیلتراسیون

امروزه انتخاب بهترین روش جهت بازیافت مواد ارزشمند از پسابهای صنعتی خروجی از واحدهای پتروشیمی،پالایشگاه ها، صنایع فلزکاری و صنعتی از اهمیت ویژهای برخوردار است. تحقیقات نشان میدهد از میان روشهای مختلفیکه تاکنون بدین منظور استفاده شده است، فناوری نوین غشایی بیشتر توجه محققین عرصهی جداسازی را به خود جلبکرده است. از این رو، کار تحقیقاتی حاضر بر حذف بور از محیطهای آبی با استفاده از غشای نانوفیلتراسیون مسطح که ازپلیاترسولفون تهیه شده، متمرکز شده است. برای تهیه غشا از روش وارونگی فازی مرطوب استفاده و خواص آن باآنالیزهای زاویه تماس و تراوشپذیری آب ارزیابی شده است. راندمان جداسازی با بکاربردن محلولهایی حاوی 20ppm اسید بوریک با pH های 2، 3، 4، 6، 8، 10، 11 و 12 بررسی و برای بهبود عملکرد غشاهای نانوفیلتراسیون از درصدهایمختلفی از پلی وینیل پیرولیدون (PVP) در ساختار ماتریس پلیمری غشا استفاده شد. نتایج آزمایش تراوایی نشان داد غشایپلیمری با غلظت 20 درصد پلی اترسولفون که حاوی 0/25 درصد PVP باشد، وقتی در معرض تماس با خوراکی با غلظت20ppm اسیدبوریک در pH=12 و فشار 12 بار قرار می گیرد، دارای بهترین تراوایی و درصد زدایش به ترتیب برابر 11لیتر بر مترمربع بر ساعت و 76 درصد می باشد.

کلیدواژه ها:

فرآیند نانوفیلتراسیون ، پلی اترسولفون ، پلی وینیل پیرولیدون ، بور