اندازه گیری و مقایسه بازدهی نظام مدیریتی بنادر اصلی ایران

محموله ای که از یک کشور به مقصد بنادر دیگری بارگیری می شود باید با بهره گیری از امکانات مناسب و کافی در حداکثرسرعت تخلیه شده و به مراکز مصرف ارسال گردد. به این ترتیب اعتبار کشور در گرو عملکرد مناسب و به موقع در حمل ونقل کالا و رساندن آن به دست مصرف - کنندگان است. پس بنادر قادر هستند تا از طریق وظیفه ی خود در امور حمل و نقلبه ابزار اجتماعی – اقتصادی مهمی برای پیشرفت منطقه ای که در آن قرار دارند، تحول یابند. این هدف ایجاب می نماید کهمدیریت بنادر، فعالیت صرفا اداری مربوط به کشتی و کالا را به عملیات با هدف تجاری بیشتر که منطبق بر تجارت دریایی بینالمللی است، تغییر دهند. پس بازدهی مدیریت بنادر اصلی کشورمان می تواند مورد توجه، اهمیت و ارزیابی قرار داده شود. طیدهه های اخیر شاهد دخالت بخش خصوصی در بنادر مختلف دنیا با رشد متفاوتی هستیم. بنابراین در این پژوهش، بازدهیمدیریت بنادر اصلی ایران را طی سالهای 92-83 با رویکرد خصوصی سازی مورد اندازه گیری و مقایسه قرار می دهیم. برای رسیدن به این هدف، ابتدا بازدهی بنادر را با در نظر گرفتن شش متغیر ورودی شامل مساحت ، تعداد کارکنان، تعداد اسکله ها،طول اسکله، تعداد تجهیزات خشکی، تعداد تجهیزات دریایی و سه متغیر خروجی شامل تخلیه و بارگیری غیرنفتی، تخلیه وبارگیری نفتی و تخلیه و بارگیری کانتینری با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها- ورودی محور ارزیابی کرده، سپسبازدهی بدست آمده تحت نظام های مدیریتی مختلف با روش مقایسه میانگین، مقایسه شده است.

کلیدواژه ها:

بازدهی ، مدیریت ابزاری ، مدیریت صاحبخانه ای ، روش DEA