مطالعه تطبیقی نظارت سیاسی در ایران عصر مشروطه و جمهوری اسلامی

نظارت سیاسی پارلمان یکی از اهرم های کارآمد و موثر نظارت بر عملکرد دولتمردان در نظام های پارلمانی دنیا به شکل تذکر، سیوال و استیضاح به طور قابل توجهی به کار می رود. به تبع تشکیل پارلمان در ایران به منظور مقابله با خودسری های قوه مجریه ، وظیفه نظارتی مجلس به ویژه بعد سیاسی آن کانون توجه قرار گرفت . با اینکه حق تذکر و سیوال پارلمان، در قانون اساسی آن عصر به صراحت نیامده بود ولی آیین نامه داخلی مجلسین این خلا را پر کرد. همچنین در بحث استیضاح با توجه به فراینده ساده-ی آن در قانون، به طور گسترده علیه قوه مجریه به کار گرفته می شد. در قانون اساسی بعد انقلاب هم این جنبه نظارتی مجلس مورد توجه قرار گرفت و سیوال و استیضاح و فرایند اساسی آن در قانون اساسی ذکر شد که در آیین نامه داخلی مجلس تکمیل گشت که در حدنصاب لازم برای استیضاح و گستردگی موضوعات مورد سیوال و تذکر از جمله نقاط تاریک قوانین مربوط به آنهاست