مبانی و ادله جاودانگی نفس در اندیشه ملاصدرا
محل انتشار: همایش بین المللی حقوق علوم سیاسی و معارف اسلامی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,029
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ITPLAW01_119
تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396
چکیده مقاله:
صدرالمتالهین شیرازی بر اساس مبانی خاص حکمت متعالیه به اثبات فناناپذیری نفس انسانی می پردازد. برخی از این مبانی عبارتند از؛ اصالت وجود، اشتراک معنوی وجود، حرکت جوهری و تقسیم عوالم هستی به سه عالم؛ عالم ماده، عالم برزخ و عالم عقول. وی بر این اساس ثابت می کند که نفس انسان در ابتدا بصورت مادی حادث شده و در مسیر حرکت جوهری قرار می گیرد. در طی این حرکت که در ذات نفس روی می دهد نفس مادی تبدیل به یک موجود مجرد می گردد و از آن پس وارد عالم عقول جاودانه می گردد و بصورت جاودانه به زندگی خود ادامه می دهد. اما در دیدگاه وی عقولی هم که در این زندگی مادی نتوانسته اند به مرتبه ی تجرد برسند حداقل به مرحله ی خیالی رسیده و لذا پس از مرگ وارد عالم برزخ شده و در آنجا نیز به حرکت جوهری خود ادامه می دهند تا زمانیکه آنها نیز مجرد شده و به عالم عقول بپیوندند. با توجه به این دیدگاه بقای نفس انسان هایی که در مراحل ابتدای زندگی در همان اوایل زندگی پیش از آنکه دارای قوه ی تخیل بشوند می میرند دیدگاه ملاصدرا را با دشواری مواجه می کند. این پژوهش به بررسی مبانی ملاصدرا در این خصوص و نحوه ی رسیدن از مبانی به نتایج در اندیشه ی وی می پردازد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زین العابدین فرهادی
دانشجوی مقطع دکتری فلسفه تطبیقی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
حسن قنبری
دانشیار دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مسعود صادقی
استادیار دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران