بررسی عوامل بازدارنده مشارکت دانشجویان پسر دانشگاه سیستان و بلوچستان در برنامه های ورزشی

با توجه به لزوم پرداختن به نیازهای اجتماعی و فرهنگی جوانان،برنامه ریزی جهت پر کردن اوقات فراغت آنان امری ضروری است.در این راستا،ورزش به عنوان یک پدیده سالم و سودمند می تواند در اولویت فعالیت های فوق برنامه باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل بازدارنده مشارکت دانشجویان پسردانشگاه سیستان و بلوچستان در برنامه های ورزشی بود.جامعه ی آماری پژوهش شامل 3000 نفر از دانشجویان پسر ساکن در خوابگاه های دانشگاه سیستان و بلوچستان بوده وتعداد نمونه برابر با 297 که با استفاده از فرمول کوکران به دست آمده است. ابزارجمع آوری اطلاعات،پرسشنامه محقق ساخته شامل عوامل فردی، بین فردی، امکانات وتجهیزات، جایزه و پاداش، مربیان مجرب، ورزشکاران ملی و حرفه ای، برنامه ریزی و سازماندهی، اوقات فراغت، فرهنگ، سالن و اماکن ورزشی، خطرات و مصدومیت های ورزشی،مسئولین دانشگاه، تبلیغات ورزشی و انجمن های ورزشی بود که به چهار طیف مشکلات، عوامل اقتصادی، امکانات و زمان تقسیم شدند.روایی صوری پرسش نامه توسط اساتید تربیت بدنی تایید و پایایی آن با استفاده ازضریب آلفای کرونباخ 0/76 محاسبه شد.برای تجزیه و تحلیل یافته ها ازآمار توصیفی و استنباطی (t تک نمونه ای، آزمون رتبه ای فریدمن )استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که مشکلات با میانگین 3/45 در اولویت عوامل بازدارنده قرار دارد و بیشترین تأثیر را بر عدم مشاکت دانشجویان داشت، اقتصاد با میانگین 3/19 رتبه دوم، زمان با میانگین 1/70 رتبه سوم و امکانات با میانگین 1/67 در رتبه آخر قرار داشت.

کلیدواژه ها:

عوامل بازدارنده ، دانشجویان پسر ، برنامه های ورزشی