بررسی نقش ورزش در پیشگیری از گرایش دانش اموزان به اعتیاد

اعتیاد به علت ماهیت پیشرونده اش در همه ابعاد زندگی، سلامتی افراد را به خطر انداخته و آثار سوء آن به وضوح بر سلامت افراد قابل مشاهده است. هدف از این تحقیق بررسی نقش ورزش در عدم گرایش دانش آموزان به اعتیاد و تعیین رابطه بین ورزش و سلامت روان می باشد. روش تحقیق مورد استفاده، روش کیفی - تحلیلی است. ابزار گردآوری اطلاعات، از نوع کتابخانه ای و فیش برداری بوده و تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از استدلال های قیاسی و استقرائی صورت گرفت. با توجه به اینکه در این سوء مصرف مواد است و اعتیاد به دلیل همجواری با مهم ترین کشور تولیدکننده که مواد مخدر در جهان، چالشی جدی است و از سوی دیگر با کاهش سن شروع اعتیاد و خیل عظیم جوانان در ساختار جمعیتی کشور به نظر می رسد، پیشگیری از مواجهه، کارآمدترین روش باشد. نتایج این تحقیق نشان داد هر چه گرایش جوانان به ورزش و فعالیت های ورزشی بالاتر باشد، گرایش به اعتیاد کمتر است. به طوری که نوجوانان ورزش کار با انگیزه بیشتری از گرایش به اعتیاد امتناع می ورزند. انجام منظم فعالیت های ورزشی در کاهش نشانه های جسمانی، اضطراب، بهبود اختلال در کارکرد اجتماعی، کاهش افسردگی، بهبود سلامت روان مؤثرست. ورزش و تحرک جسمانی، بهینه سازی اوقات فراغت و ایجاد نشاط اجتماعی از جمله راهکارهای مهم پیشگیری از اعتیاد است. شرکت در فعالیت های ورزشی به اجتماعی شدن و کسب مهارت و کفایت و همچنین دوست یابی و ارتباط سالم با همسالان کمک می کند. تشویق جوانان و نوجوانان به ورزش و آموزش رشته های خاص ورزشی به عنوان اهرمی به منظور پیشگیری از مصرف مواد مخدر، از نقش به سزایی برخوردار است که باید زمینه استفاده از این پتانسیل در آموزش و پرورش فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

سوء مصرف موادف سلامت روان ، نوجوانان ، ورزش