بررسی ارتباط منابع قدرت مربیان با اثربخشی و نقش تعدیل کننده سن و سابقه مربیگری

هدف از تحقیق بررسی ارتباط منابع قدرت مربیان با اثربخشی و نقش تعدیل کننده سند و سابقه مربیگری بود. تحقیق حاضر از نوع همبستگی است که به روش پیمایشی انجام شد. تحقیق حاضر با توجه به اهداف آن و کاربردی و به لحاظ نوع در زمره تحقیقات توصیفی همبستگی می باشد. که به روش پیمایشی انجام شد جامعه آماری مطالعه، کلیه ورزش آموزنده بالای 18 سال (N=550) و کلیه مربیان (N=110) تحت پوشش شهرداری کلان شهر اهواز بودند. نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان تعیین و به روش تصادفی ساده انتخاب شد (n=200ورزش اموز و n=80مربی). ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه استاندارد تعیین قدرت رهبری و مدیریت پاول هرسی و والتری نت میر (1995) و پرسش نامه اثربخشی محقق ساخته (مظفری 1381) بود. یافته های تحقیق نشان داد متغیرهای قدرت قانون (r=-0.31)، پاداش (r=-0.47) و اجبار (r=-0.30) رابطه معنی دار و منفی با اثربخشی داشتند (فرمول در متن اصلی مقاله) به علاوه عالمی که منابع قدرت مربیان از دیدگاه ورزش کاران نشان داد میانگین رتبه قدرت تخصصی در اولویت اول (5/80) و میانگین رتبه قدرت رابطه در آخرین اولویت (1/93) است. همچنین متغیرهای تعدیل کننده سن و سابقه مربیگری، بر شدت ارتباط میان منابع قدرت و اثربخشی اثرگذار هستند. از یافته ها می توان نتیجه گرفت مربیان بایستی جهت اثربخشی بیشتر، از پایگاه های کانن، پاداش و اجباری کردن استفاده کرده و دیگر پایگاه ها را نیز تقویت نمایند.

کلیدواژه ها:

اثر بخشی ، پایگاه های قدرت ، مربیان اموزشی ، شهر اهواز