مقایسه تاثیر 4 هفته برنامه تمرینی پایداری مرکزی و تعادلی بر تعادل پویای دختران غیر ورزشکار

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر دو نوع برنامه تمرینی پایداری مرکزی و تعادلی بر تعادل پویای دختران دانشجوی غیر ورزشکار دانشگاه فردوسی مشهد می باشد. این پژوهش به روش نیمه تجربی و به صورت پیش و پس آزمون بر روی 36 دختر دانشجوی سالم دانشگاه فردوسی مشهد با میانگین سنی 0/9 ± 20/32 با انتخاب تصادفی از میان نمونه های در دسترس انتخاب شده بودند، انجام گرفت. گروه های تمرینی شامل: 13 نفر گروه تعادلی، 12 نفر گروه پایداری مرکزی بودند که به مدت 4 هفته برنامه تمرینی تعادلی یا پایداری مرکزی را انجام دادند و 11 نفر گروه کنترل در این مدت هیچ گونه تمرینی انجام ندادند. قبل و بعد از دوره تمرینی، تعادل پویای آزمودنی ها با استفاده از تست ستاره مورد ارزیابی قرار گرفت. از آمار توصیفی جهت محاسبه اندازه های گرایش مرکزی و پراکندگی و از آمار استنباطی ( تحلیل واریانس یکطرفه ) جهت مقایسه و بررسی تغییرات بین گروهی در محیط نرم افزار Spss 17 استفاده و سطح معناداری P<0/05 در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که انجام چهار هفته تمرینات تعادلی و پایداری محوری باعث بهبود برخی پارامترهای تعادلی و بهبود فرایند تعادل و عوامل مربوط به آن می شود. مقایسه نتایج بدست آمده از تست تعادلی، نشان دهنده تفاوت معنی دار در جهت های قدامی، قدامی _ داخلی، داخلی و قدامی_ خارجی بود که این معناداری در مقایسه میانگین های بین گروهی، به نفع گروه تعادلی بوده است (P<0/05). با توجه به یافته های بدست آمده می توان گفت که تمرینات تعادلی روشی مناسب برای افزایش تعادل، بویژه تعادل پویا می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه تمرینی تعادلی ، برنامه تمرینی پایداری مرکزی ، تعادل پویا ، دختران غیر ورزشکار