شناسایی عوامل موثر در نحوه گذراندن اوقات فراغت فعال معلولان استان سیستان و بلوچستان

اوقات فراغت از نظر کمی، امروزه از کار پیشی گرفته و از نظر کیفی نیز مهم تر از کار شده است. البته نباید فراموش کرد که این دو، رابطه تنگاتنگ با یکدیگر دارند. روند پیشرفت ها نشان از آن دارد که شاید این دو در آینده یک بار دیگر بهم نزدیک شوند. هدف از انجام این پژوهش شناسایی عوامل موثر در نحوه گذراندن اوقات فراغت فعال معلولان استان سیستان و بلوچستان بود. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی است و به روش پیمایشی انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه جانبازان و معلولین استان سیستان و بلوچستان بود که با آمار از اداره بهزیستی در سال 1395 برابر با 680 نفر می باشد برای تعیین حجم نمونه با استفاده از یک مطالعه مقدماتی ( پایلوت ) و برآورد واریانس جامعه به وسیله فرمول تعیین حجم نمونه کوکران 253 نفر انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه استاندارد اوقات فراغت که شامل دو بخش بود، بخش اول مربوط به سوالات اوقات فراغت به تعداد 19 سوال بود هر کدام از سوال های این بخش دارای گزینه های متفاوت از سوال دیگری بود. بخش دوم پرسشنامه دارای 35 سوال بوده و شامل 5 مولفه ( موقعیت شخصی و خانوادگی، موقعیت اجتماعی، طرز فکر و استنباط شخصی، دسترسی به امکانات مورد نیاز و نوع معلولیت ) بود. مقیاس اندازه گیری سوالات بخش دوم، مقیاس پنج ارزشی لیکرت می باشد. ضریب پایایی پرسشنامه از طریق محاسبه آلفای کرونباخ به مقدار 0/83 گزارش شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای استفاده گردید. نتایج نشان داد تفاوت معنی داری بین میانگین های فرضی و مشاهده شده مفهوم عوامل موثر در گذران اوقات فراغت فعال ( t=19/13، P ≤0/001 ) وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت فعال ، معلولان و جانبازان