اثر پرآموزی بر یادداری کوتاه مدت و بلند مدت تکلیف تولید نیرو

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر پرآموزی بر یادداری کوتاه مدت و بلند مدت تکلیف تولید نیرو بود. پرآموزی یکی از شیوه های تمرینی محسوب می شود که با فراهم نمودن تمرین تکمیلی بعد از رسیدن به حد معیار بر یادگیری بهتر مهارت های شناختی و حرکتی تاثیرگذار است. از آنجایی که برخی از تکالیف در حیطه مهارت های شناختی-حرکتی می باشند؛ استفاده از شیوه های تمرینی مناسب جهت یادگیری بهتر و موثرتر آنها نیز حایز اهمیت است. بدین منظور 47 دانشجوی غیر ورزشکار در دامنه سنی 24-18 سال انتخاب شدند که به طور تصادفی در دو گروه پرآموزی و کنترل (غیر پرآموزی) قرار گرفتند . سپس آزمودنی ها با دست غیربرتر یک تکرار بیشینه را با دینامومتر انجام دادند. 60 درصدن یروی بیشینه تولید شده هر آزمودنی به عنوان نیروی ملاک برای تمرین در مرحله اکتساب در نظر گرفته شد. در طی مرحله اکتساب، آزمودنی های هر دو گروه تمرینات را در بلوک های 6 تایی تا زمانی ادامه دادند که به حد معیار ( 0/5 ± نیروی ملاک 60% ) طی پنج کوشش متوالی برسند. پس از رسیدن به حد معیار، گروه پرآموزی به میزان 100 % پرآموزی نمودند. نحوه ارایه بازخورد به گروه ها حین تمرین نیز به صورت میانگین بود که به تدریج از تعدادش کاسته می شد . آزمودنی ها بعد از آخرین کوشش تمرینی در آزمون یادداری کوتاه مدت (بعد گذشت 7 روز) و بلند مدت (بعد از گذشت 21 روز) شرکت کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل استفاده گردید. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه پرآموزی و کنترل (غیر پرآموزی) در یادداری کوتاه مدت (t= 0/85، P=0/39 ) و بلند مدت (t= 1/07، P=0/28) تکلیف تولید نیرو تفاوت معنادار آماری وجود ندارد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین اضافی بیش از حد مورد نیاز، تاثیری بر یادداری کوتاه مدت و بلند مدت تکلیف تولید نیرو نداشته است. بنابراین به نظر می رسد که نوع تکلیف یک عامل مهم در تاثیرگذاری مقدار تمرین بر یادگیری مهارت می باشد.

کلیدواژه ها:

پرآموزی ، مهارت شناختی- حرکتی ، تکلیف تولید نیرو ، یادداری کوتاه مدت ، یادداری بلند مدت