تاثیر تمرینات ویلیامز برشدت درد افراد مبتلا به کمر درد غیراختصاصی

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات ویلیامز بر روی افراد مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر تعداد 24 نفر ازافراد مبتلا به کمر درد مزمن تشکیل دادند. که به طور تصادفی در گروه تجربی ( تمرینات ویلیامز ) ( 12نفر ) و گروه کنترل ( 12 نفر ) قرار داده شدند. شدت درد براساس پرسشنامه مک گیل مورد ارزیابی قرار گرفت. برای گروه تجربی به مدت هشت هفته، هفته ای سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه تمرینات ویلیامز اعمال شد. گروه کنترل در این مدت هیچگونه حرکات اصلاحی انجام ندادند. در آغاز و پایان دوره از آزمودنی ها پیش و پس آزمون به عمل آمد. اطلاعات جمع آوری شده توسط روش آزمون تی مستقل و زوجی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. در گروه تمرینی نمره درد مک گیل از 3/4 ± 15/6 به 2/8 ± 5/1 تغییر یافت ( P≤0/05 ) در میزان کاهش درد نسبت به قبل از تمرین در گروه تجربی مشاهده شد. اما در گروه کنترل نمره درد مک گیل از 4/5 ± 23/2 به 3/5 ± 21/3 تغییر یافت ( P≥0/05 ) که تغییرات معناداری مشاهده نگردید. مطالعه حاضر نشان داد که تمرینات فلکسوری ویلیامز درد افراد مبتلا به کمردرد غیراختصاصی را کاهش می دهد. و بعد از هشت هفته تغییر معناداری در افراد مبتلا به کمردرد غیراختصاصی در گروه کنترل که تمرین دریافت نکردند دیده نشد.

کلیدواژه ها:

تمرینات ویلیامز ، کمر درد غیراختصاصی