بررسی تاثیر بادگیرهای یزد در ایجاد حس تعلق به مکان در فضای داخلی

یزد یکی از شهرهای کویری است که در منطقه اقلیمی گرم و خشک ایران قرار گرفته و از دیرباز معماران این دیار از روش های مختلف برای همسازی با این شرایط نامساعد بهره جسته اند و یکی از این ابداعات استفاده از بادگیر بود با گذشت زمان شیوه های زندگی نیز دستخوش تغییر شده اند و مردم به تدریج از بافت سنتی به بخش جدید شهر مهاجرت نموده اند افرادی که مجبور به ماندن هستند محیط زندگی خود بر اساس شیوه های زندگی مدرن تغییر داده اند بادگیر که جزء جدایی ناپذیر خانه های سنتی یزد بوده است به تدریج عملکرد خود را از دست داده و امروزه تنها به عنوان یک نماد یا عنصر تزئینی از آن استفاده می شود فضا به عنوان ماده جوهری معماری نامحدود و بی انتها بوده و امکان حصول آن به میزان توانایی بشر میسر است در ساخت بنا می توان فضا را هم محبوس و هم ازاد کرد فضای معمارانه با محدود شدن ایجاد می شود برای اینکه این محدودیت از بین رفته و آزاد شود باید دائما بسط پیدا کند در سازمان فضایی خانه های ایرانی تمامی فضاها ار طریق سه عنصر شکل دهنده سقف و کف و دیوار تعریف شده است حس مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه آن ها از محیط خود بوده که شخص را در ارتباطی درونی با محیط قرار می دهد به طوری که فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه می شود این حس عاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای افراد خاص می شود بادگیر بیشتر در خانه معنا می یابند به طوری که در فضای داخلی به عنوان یکی از عناصر معماری نقش تعیین کننده ای در ایجاد حس مکان فضای زندگی انسان ایفا می کنند بادگیر علاه بر زیبایی و خصوصیات روان شناختی بر روشنایی فضا نیز تاثیر دارد در این مقاله از روش مرور متون و منابع و اسناد تصویری استفاده شده است

کلیدواژه ها:

بادگیر ، یزد ، حس تعلق ، مکان ، فضای داخلی