بررسی نقوش اسلامی در کالبد بناهای پیرامونی میدان امام اصفهان از چشم انداز آموزه های دینی

با ورود اسلام به ایران هنر ایران وارد مرحله جدیدی از تحول شد و به دلیل آنکه اسلام استفاده از نقوش انسانی و حیوانی را جایز نمی دانست هنرمندان به ایجاد تحول و ترقی در نقوش گیاهی روی آوردند این تلاشها به پیروی از دوران ساسانی بود که به آن رنگ و آب اسلامی داده شد بار دیگر در این دوره تنوع در پیچش های دوره اشکانی زنده شد و قرینه سازی و لچک و ترنج و شمسه رواج پیدا کرد مبحث نقوش اسلامی در ایرانی همیشه از جمله مسائل مهم در بررسی کالبد یک بنا به شمار می رود از آن جا که هنر ایرانی دارای ظرافت ها و ریزه کاری های بسیاری است در بررسی نقوش اکثر قریب به اتفاق نقوش ختایی و اسلیمی در مساجد ایران نیز به مواردی بر می خوریم که جای تامل و درنگ دارد این ظرافت ها در نقوش کاشی کاری دوره صفوی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است در این دوره با بسیاری از موارد در نقوش کاشی کاری رو به رو می شویم که عناصر دو طرف قرینه در جزئیات از نظر فرم و رنگ با هم متفاوت اند و در واقع قرینه نیستند و شاید نوعی قرینه در بی قرینگی باشد روش تحقیق توصیفی تحلیلی مبتنی بر منابع کتابخانه ای و تاریخی می باشد در این گذر به بررسی نقوش اسلامی میدان نقش جهان اصفهان مهمترین بنای دوران صفویه می پردازیم

کلیدواژه ها:

دوره صفوی ، اصفهان ، میدان امام ، نقوش اسلامی ، آموزه های دینی