درمان آنتی بیوتیکی عفونت های مقاوم در دام های کوچک

مقدمه: دستور العمل های دارویی که شرکت های دارویی ارایه می دهند مربوط به عفونت های حساس به این داروها می باشند و اغلب بر باکتری هایی که مکانیسم مقاومتی در برابر این داروها دارند موثر نخواهد بود. لذا اگر بیماری مبتلا به عفونت مقاوم یا ارگانیسم مقاوم به آنتی بیوتیک شد می بایست از روش های دیگر و داروهای موثرتر استفاده نمود. روش کار: عفونت هایی که با پسودو موناس آیروژینوزا ایجاد می شوند به دلیل این که آنتی بیوتیک های کمی بر علیه آن موثر است مشکل ویژه ای را ایجاد می کنند و از بین سفالوسپورین ها تنها سفتازیدیم بر آن موثر است. در عفونت های گوش و پوست نیز سفتازیدیم و کاربنی سیلین اثر بیشتری دارند. استافیلوکوکوس پسو اینترمدیوس که از روده ایزوله می شود حساس به آنتی بیوتیک های بتالاکتاماز مانند آموکسی کلاو و همچنین اولین تزریق سفالکسین می باشد. انتروکوکوس مقاومت ذاتی در برابر سفالوسپورین ها، سولفا تری متوپریم، ماکرولیدها و کلیندامایسین دارد اما حساس به پنی سیلین جی و آموکسی سیلین است. از بین سفالوسپورین ها بیشتر سفوتاکزیم و سفتازیدیم برای عفونت های مقاوم استفاده می شود. آنتی بیوتیک های گروه کرباپنم برعلیه باسیل های گرم منفی موثر می باشند. آنتی بیوتیک های انتخابی برای استف های مقاوم به متی سیلین و گروه های انترو باکتریاسه شامل کلرآمفنیکل، تتراسایکلین، آمینو گلیکوزیدها و ریفامپین می باشند.بحث و نتیجه گیری: با وجود طیف گسترده ای از آنتی بیوتیک ها عفونت های بسیاری به این داروها مقاوم اند لذا برای پاسخ درمانی، بهتر است از تست های حساسیت به آنتی بیوتیک استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

آنتی بیوتیک ، مقاومت ، عفونت