تعیین باقى مانده هیدروژن پراکسید در نمونه شیر هاى خام و شیرهاى فرادما توزیع شده در شهرستان تبریز

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 459

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IVSC12_009

تاریخ نمایه سازی: 6 مهر 1397

چکیده مقاله:

هیدروژن پراکسید به عنوان یک ماده ضدعفونى کننده در سترون سازى سطوح در تماس با شیر ازجمله وسایل مربوط به حمل ونقل مورد استفاده قرار مى گیرد و در صنعت شیر، باقى مانده این ماده میتواند موجب گسترش فرآیند اکسایشى در شیر شود. هدف از این مطالعه، بررسى میزان باقى مانده هیدروژن پراکسید در شیرهاى خام توزیع شده در لبنیاتى هاى سطح شهر تبریز و مقایسه با شیرهاى فرادما در سال 1396 مى باشد. مواد و روش کار: براى انجام این بررسى تعداد 25 نمونه شیرخام از لبنیاتى هاى سطح شهر به صورت راندوم، و تعداد 25 نمونه شیرفرادما از5 شرکت مختلف تولید کننده شیر پاستوریزه، تهیه و جمع آورى شد. براى انداره گیرى مقدار هیدروژن پراکسید در نمونه ها از روش رنگ سنجى بر مبناى واکنش آنزیم کاتالاز و اندازه گیرى جذب نورى 400 نانومتر استفاده شد. بقایاى هیدروژن پراکسید تنها در 2 مورد از شیرهاى خام مورد بررسى مشاهده شد در حالى که در کلیه نمونه هاى شیر فرادما مورد مطالعه باقى مانده هیدروژن پراکسید مشاهده شد. باقى مانده هیدروژن پراکسید در نمونه هاى شیرخام در حد مجاز این ماده وکمتر از ppm0/5 بود درحالى که در 21 نمونه شیرفرادما (84 درصد) بالاتر از حد مجاز بود. بحث و نتیجه گیرى: اگرچه در برخى موارد افزودن هیدروژن پراکسید به شیر خام با هدف افزایش ماندگارى و کاهش بارمیکروبى آن مجاز شناخته مى شود ولى با باز شدن پاى این ماده به دست دامداران و فروشندگان لبنیات و وارد شدن این ماده به چرخه زندگى غذایى انسان، حتما شاهد تاثیرات سوء آن خواهیم بود. استفاده بیش از حد این مواد در کارخانجات پاستوریزاسیون شیر یکى از دلایل سوق مردم به سمت لبنیاتى ها و شیر غیرپاستوریزه خواهد بود که وجود قوانین کنترل این مواد در آزمایشات استاندارد شیر براى استفاده مردم از شیرهاى پاستوریزه بسیار کمک خواهد بود.

نویسندگان

محمدعلی زحمتی

دانشجوی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

خسرو محمدی

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، استادیار دانشکده دامپزشکی، گروه بهداشت مواد غذایی، آبزیان و اپیدمیولوژی ، تبریز، ایران

امیر گنج خانلو

دانشجوی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

محسن عزیزی لله لو

دانشجوی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز