بررسى تاثیر روغن سیاه دانه بر روند ترمیم زخم پوستى در موش صحرایى

مطالعه دامپزشکى سنتى همچون سایر علوم از آزمون و خطا به وجود آمده است. هم اکنون در بسیارى از کشورهاى توسعه یافته ،استفاده ازگیاهان دارویى وطب سنتى در درمان بسیارى از بیمارى ها ازجمله درمان زخم ها،فشارخون،دیابت و بسیارى از عوارض دیگربه کار میروند. روش کار: بدین منظور، تعداد 24 سر موش صحرایى در محدوده وزنى 225 گرم بمدت 10 روز از همه نظر یکسان سازى شد. سپس، حیوانات به 4گروه شش تایى:شاهد،گروه کنترل ،روغن سیاه 2درصد(جراحى1)،5در صد(جراحى2)و 10درصد(جراحى3)تقسیم شدند. محل ایجاد زخم بر روى قسمت میانى از پشت حیوان بود . روش بیهوشى رت ها کتامین با دوز mg/kg 60 و داروى زایلازین با دوز /mg6kg استفاده شد. زخم پوستى تمام ضخامت به وسیله شابلون 1در1 در ناحیه مذکور ایجاد شد. بلافاصله پس از ایجاد زخم ،محل مورد نظر با سرم فیزیولوژى شست و شو داده شد. نمونه گیرى در روزهاى 1 ، 7و 21 از شروع آزمایش انجام شد و مساحت زخم نیز هر 48ساعت یکبار تا بهبود کامل زخم انذازه گیرى شد. وسعت زخم در روز اول به عنوان 100درصد در نظر گرفته شد و وسعت زخم در روزهاى بعد با مساحت آن ها در روز اول مقایسه شد.به منظور بررسى آمارى نتایج درصد بهبودى زخم گروه هاى مختلف طى تمام روزهاى درمان بر اساس آزمون ANOVA way one و Tukey با یکدیگر مقایسه شدند. بحث و نتیجه گیرى: طبق بررسى هاى هیستوپاتولوژیک و تجزیه و تحلیل تغییرات فاکتورهاى مربوط به بهبود زخم مشخص گردید که روغن سیاه دانه ، تفاوت معنى دارى در فاکتورهاى مربوط به بهبود زخم نسبت به گروه شاهد ایجاد کرد.

کلیدواژه ها:

ترمیم زخم ، سیاه دانه ، موش صحرایى