اثرات آلکالینیزاسیون ورهیدراسیون برغلظت سرمى پتاسیم درسرم گوساله هاى تازه متولدشده مبتلابه اسهال

افزایش غلظت پتاسیم پلاسما در گوساله هاى تازه متولد شده ى مبتلا به اسهال با اسیدیته ى بالا و کمبود آب بسیار شدید همراه است و بنابراین معمولا با تزریق داخل وریدى مایعات حاوى بیکربنات سدیم اصلاح مى شود. هدف شناسایى متغیر هاى بالینى و آزمایشگاهى که با تغییرات پتاسیم پلاسما در طول دوره ى درمان مرتبط هستند و اثبات اثر محلول هایپرتونیک بیکربنات سدیم(4,8٪) بر پتاسیم پلاسما و کاهش آن است. مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع کوهورت صورت گرفته است 71 گوساله ى تازه به دنیا آمده ى مبتلا به اسهال با توجه به یک پروتکل بالینى با استفاده از یک محلول الکترولیت خوراکى و کمپلکسى از سدیم بیکربنات 4,8٪ (250-750میلى مول)، سالین9,0٪(5-10 لیتر) و دکستروز 40٪ (5,0 لیتر) بصورت انفوزیون وریدى تحت درمان قرار گرفته اند. بحث و نتیجه گیرى: انفوزیون با سدیم بیکربنات 4,8٪ به میزان 250-750 میلى مول بطور فورى و پایدار میزان پتاسیم پلاسما را کاهش داده است. یک ساعت پس از پایان یافتن یا با شروع انفوزیون بیکربنات سدیم 4,8٪ با قطرات ثابت،تغییرات پتاسیم پلاسما بسیار شبیه به تغییرات PH خون وریدى بوده است. غلظت هاى سدیم پلاسما و حجم پلاسما(( 0.001 > P , 0.53- , 0.57- , 0.73-: r تغییرات پتاسیم پلاسما در طى 23 ساعت بسیار مرتبط با تغییرات PH خون وریدى بوده است. وضعیت بالینى هیدراسیون و غلظت کراتینین سرم ( 0.001> p , 0.62 , 0.63 , 0.71-:r) این مطالعه تاکید بر اهمیت قلیایى کردن و اصلاح کم آبى در درمان هیپوکالمى در گوساله هاى تازه متولد شده ى مبتلا به اسهال دارد.

کلیدواژه ها:

مایع درمانى ، هیپرکالمى ، هیپرتونیک ، سدیم بیکربنات ، گوساله ، اسهال