بررسی چهره شاهان در نقاشی ایرانی ( مطالعه موردی: چهره شاهان قاجاری)

نگارگری یا نقاشی ایرانی در هنر اسلام دارای جایگاه ویژه ای است و از آنجایی که در طول تاریخ، هنر اسلام دارای تحولات بی شمار بوده است محققان بسیاری مشتاق تحقیق و مطالعه در این زمین بوده اند. یکی از دوره های مهم و مورد توجه محققان، دوره ی قاجار می باشد، زیرا برخلاف اوایل دوره ی قاجار که آثار طبق قوانین اجرایی سنتی و از پیش تعیین شده خلق می شدند، در اواخر دوره ی قاجار با ورود خصوصیات هنر غرب و تاثیرپذیری هنر ایرانی از هنر نگارگری ایرانی فاصله بگیرند. سوالی که در این مقاله به آن پرداخته می شود بررسی چهره شاهان و عوامل تغییر هنر قاجار است. این مقاله با توجه به پژوهش های توسعه ای، دوره های تاریخی و پیشینه طولانی، دوره قاجار، به علل بروز این تغییر و تحولات می پردازد. هدف این مقاله پرداختن به تغییرات صورت گرفته در خصوص چهره ی شاهان قاجاری می باشد و به گردآوری اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای و بهره گیری از کتب تاریخی و اسناد معتبر علمی و تاریخی به تحلیل و بررسی می پردازد. بررسی ها نشان می دهد در دوره ی قاجار هنر نگارگری برای به تصویر کشیدن شاه و درباریان و قشر مرفه جامعه بوده است و اهمیت و توجه به هنر نوعی کمال و نشانه ی قدرت برای افراد محسوب می شده است، بنابراین نقاشی ایرانی در این دوره بیشتر برای به تصویر کشیدن قدرت شاه، جلال، شکوه و عظمت دربار مورد اهمیت بوده که سپس با همین اصول به جامعه و مردم نیز انتقال یافته است. تاثیرات هنر غرب بر نقاشی ایرانی نیز در راستای واقع گرا شدن و پرهیز از خیال نگاری هنر گذشته و ساده گرایی بوده که این تغییرات به وجود آمده است و در این دوره و دوره های پس از آن هم دیده می شود.

کلیدواژه ها:

چهره نگاری ، نقاشی ایرانی ، قاجار ، واقع گرایی