توضیحی درباره واژه جان

واژه جان (jan) دارای دو ریشه فارسی و عربی است. در ریشه فارسی که به ریشه پهلوی gyan می رسد، و نیز در فارسی میانه ترفانی (ر.ک: ابوالقاسمی، 267:1373) معنی زندگی را می دهد و برابر با روح، نفس، روان و حیات است و وجه غالب آن غیرمادی بودن و جاودانگی است. اما در ریشه عربی کلمه جان، اسم جمع جن و مخلوقی انتزاعی در حد فاصل انسان و فرشته است که بخاطر مخفی بودن از دیدگان مردمان بدین اسم، نامیده شده و معادلی برای کلمه پری است و مطابق معتقدات اسلامی جن ها از مخلوقات هستند و فانی اند. (ر.ک: محمد حسین خلف تبریزی، 1362/ج 102:1)...