روایت شناسی حکایت آبگیر، صیادان و سه ماهی در مثنوی معنوی بر اساس نظریه گریماس

این مقاله به روایتشناسی داستان آبگیر، صیادان و آن سه ماهی در مثنوی معنوی بر اساس نظریه گریماس می پردازد.نگارنده کوشیده است تا نشان دهد که ساختار این روایت با الگوی گریماس به چه صورتی مطابقت دارد. گریماس کهنظریه پرداز حوزه روایت است، شخصیت را جزیی از متن و تابع کنش ها می داند. او با مرکز قراردادن کنشگر اصلی درارتباط با هدف، نقش هایی راکه پراپ بیان کرده، تغییر داد و الگوی جدیدی ارایه کرد دراین پژوهش با استفاده از روشتحلیلی- توصیفی، مشخص شد که زنجیره های روایی این داستان با توجه به تغییر وضعیت ها بر مبنای تقابل های دوگانه قابل انطباق هستند و از جهت کنشگران، دو الگوی کنشگر در دو موقعیت جداگانه قرار دارند و گزاره های این حکایت نیز دردو موقعیت، تحلیل شدند. طرح داستان از انسجام منطقی برخوردار است و با الگوی گریماس همخوانی دارد.

کلیدواژه ها:

روایت شناسی ، گریماس ، ساختار- طرح ، حکایت آبگیر ، صیادان و سه ماهی