اثر اختلال گر پهن باند بر کارایی شکل دهی پرتو توزیع یافته در شبکه واسطه ای

در این مقاله، اثر موقعیت های مختلف اختلال گر پهن باند بر دو شبکه مخابرات واسطه ای که به ترتیب دارای یک و r واسط هستند بررسی شده است. در هر دو شبکه، از روش تقویت و ارسال (AF) در انتقال پیام استفاده شده است. واسط، منبع فرستنده و مقصد گیرنده هر کدام یک آنتن دارند. در شبکه نخست، فرستنده سیگنال پیام خود را از طریق یک لینک مستقیم و نیز یک لینک واسط به گیرنده ارسال می کند. در شبکه دوم، لینک مستقیمی وجود ندارد و ابتدا هر واسط توان خود را بر اساس شرایط کانال خود و واسطه های دیگر به صورت بهینه تنظیم کرده و سپس اقدام به ارسال سیگنال دریافتی خود به سمت مقصد می کند. نتایج شبیه سازی ها برای شبکه نخست نشان می دهند زمانی که اختلال گر در نزدیکی فرستنده باشد، اثر اختلال افزایش یافته و در شبکه دوم، اگر اختلال گر نزدیک به واسط باشد، کیفیت سرویس دهی در گیرنده کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

شبکه واسطه ای ، شکل دهی پرتو توزیع یافته ، اختلال گر پهن باند