بررسی مفهوم اقامتگاه در حقوق ایران و کانادا

اقامتگاه مقر هرشخص اعم از حقوقی یا حقیقی می­باشد. معیارهای گوناگونی از سوی قانونگذارهای کشورها  جهت تعیین اقامتگاه اشخاص اتخاذ شده است. در حقوق بین­الملل­خصوصی  اقامتگاه را رابطه­ای حقوقی، دارای بعضی از خصائص سیاسی که بین اشخاص و حوزه معینی از قلمرو دولتی برقرار می­شود محسوب می­گردد که اقامتگاه یک عامل تقسیم مادی و مربوط  به مکان است که افراد در آنجا ساکن می­باشند و در حقوق ایران این معیار مرکز امور مهم شخص می­باشد  و در حقوق کانادا اقامتگاه شخص محلی است که وی با آنجا روابط واقعی­تر و ملموس­تر دارد. اقامتگاه در حقوق بین­الملل­خصوصی ایران نقش مستقیم ندارد، اما اقامتگاه محور اصلی قانون بین الملل خصوصی کانادا می­باشد. در حقوق کانادا برخلاف حقوق ایران که قانون صالح بر احوال شخصیه را قانون دولت متبوع یا ملی آنان می­دانند قانون صالح بر احوال شخصیه افراد محل اقامتگاه آنهاست. کلمات کلیدی: حقوق خصوصی ، حقوق بین الملل ، اقامتگاه، حقوق ایران ، حقوق کانادا.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: حقوق خصوصی ، حقوق بین الملل ، اقامتگاه ، حقوق ایران ، حقوق کانادا