بهینه سازی الگوی کشت با استفاده از برنامه ریزی آرمانی فازی با رویکرد حد تغییرات مجاز: مطالعه ی موردی شهرستاننیشابور

هدف از این مطالعه، کاربرد مدل برنامه ریزی آرمانی فازی با رویکرد حد تغییرات مجاز در تعیین الگوی بهینه ی کشت کشاورزان شهرستان نیشابور است. برای این منظور، 6 آرمان فازی شامل کمینه کردن مصرف آب، کودشیمیایی، ماشین آلات، بیشینه کردن بازده برنامه ای، اشتغال نیروی کار و تولید در قالب شش سناریوی وزنی با هم مقایسه شدند. نتایج نشان داد که در بیشتر سناریوها، 3 آرمان اول به طور کامل برآورده میشود و نیازی به اختصاص مقادیر حد تغییرات مجاز به آنها وجود ندارد. مقایسه ی الگوی کشت موجود با الگوهای کشت به دست آمده از سناریوهای مختلف بیانگر آن است که برای دستیابی به آرمانهای بالا، سطح زیرکشت محصولات ذرت دانه ای و سیب زمینی نسبت به وضعیت موجود بایستی افزایش و گندم و جو کاهش یابد. افزون بر آن، استفاده از تابع فاصله ی اقلیدسی نشان داد که سناریوهای 3 و 6 که هر دو به الگوی کشت مشابهی منجر میشوند دارای کمترین فاصله نسبت به نقطه ی ایده آل هستند و بیشتر از سناریوهای دیگر به تامین هدفها فوق نزدیک هستند. در پایان، با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهادهایی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی آرمانی فازی ، حد تغییرات مجاز ، الگوی کشت