پتانسیل ها و موانع ژیومورفولوژیکی توسعه فیزیکی شهر یاسوج با استفاده از مدل AHP

پدیده های طبیعی در مکان گزینی، گسترش و توسعه فیزیکی شهر ها تاثیر بسزایی دارد. هدف این پژوهش تعیین پتانسیل ها و موانع گسترش شهر یاسوج است. مواد مورد استفاده شامل نقشه های توپوگرافی، کاربری اراضی، زمین شناسی و مدل رقومی ارتفاعی ایران ( DEM ) می باشد. از بررسی های کتابخانه ای نیز برای تکمیل داده ها استفاده شد.تعیین تناسب زمین از طریق نه معیار مشتمل بر ارتفاع، شیب، جهت شیب، لیتولوژی، واحد های اراضی، فاصله از آبراهه (حریم رودخانه ها)، لرزه خیزی، فاصله از مرکز شهر، پوشش /کاربری زمین با روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) توسط نرم افزار EXPERT CHOICE و تهیه نقشه و پهنه بندی نیز در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی، نرم افزارARCMAP صورت گرفت تناسب زمین برای توسعه کالبدی به پنج طبقه بسیار مناسب، نسبتا مناسب، متوسط، نسبتا نا مناسب و بسیار نامناسب تقسیم شد و نقشه پهنه بندی آن تهیه گردید. نتایج نشان می دهد که تنها 19.5 درصد از دشت یاسوج که خود 129.2کیلومتر مربع مساحت دارد در کلاس بسیار مناسب و 46.3 کیلومتر مربع در کلاس نسبتا مناسب قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

یاسوج ، موانع ژیومورفولوژیکی ، توسعه فیزیکی ، مدل AHP