پتانسیل یابی مناطق مناسب جهت تغدیه آب های زیرزمینی در حوضه رومشگان

افزایش روزافزونجمعی6ت و نیازهای انسان، برنامهریزی و مدیریت منابع آب را بیش از پیش ایجاب میکند. یکی از مهمترین منابع تامین کنندهی آب به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک، سفره های آب زیرزمینی هستند. منابع زیرزمینی آب، به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از آبهای سطحی و بارندگی تغذیه میشوند. پایین افتادن سطح آبهای زیرزمینی به معنای خشک شدن مناطق پایین دست و از بین رفتن چاه ها، قناتها و چشمه های آن است. از راه های مدیریتی صحیح و کارآمد منابع آب زیر زمینی، شناسایی و پهنه بندی منابع جدید و استحصال از آنها باتوج6ه به ظرفیتشان میباشد. هدف از این پژوهش، تعیین ومعر6فی بهترین پهنه های آبی، جهت بهره برداری بهینه از منابع آب زیرزمینی در حوضه ی آبخیز رومشگان است. به این منظور 7 عامل موث6ر در تغذیه سفره های آب زیرزمینی شامل شیب، سنگ شناسی، گسل، بارش، آبراهه، کاربری اراضی و ارتفاع، با استفاده از تکنیک GIS مورد بررسی قرار گرفته و نقشه ی پتانسیل تغذیه آبهای زیرزمینی تهی6ه شد. نتایج نشان میدهد که در این حوضه مناطق شرقی و غربی منطقه از پتانسیل بالاتری جهت تغذیهی مصنوعی برخوردار بوده و قسمتهای مرکزی حوضه کمترین پتانسیل را دارند. مساعد بودن شرایط سنگشناسی (آهک و کنگلومرا)، شیب (صفر تا 20 درصد) و بارش 450) تا 650 میلیمتر) بیش از همه در مناسب بودن مناطق غربی و شرقی حوضه جهت استفاده از روشهای تغذیه ی مصنوعی آب های زیرزمینی دخیل بوده است.

کلیدواژه ها:

آب های زیرزمینی ، تغذیه ی مصنوعی ، GIS ، حوضه ی رومشگان