پهنه بندی قابلیت کارست زایی با استفاده از مدل منطق فازی مطالعه موردی: منطقه نمک آبرود شهرستان چالوس

منطقه نمک آبرود در شهرستان چالوس استان مازندران قرار گرفته است. با توجه به گستردگی سازندهای آهکی، وجود گسلها و درزهای زمین ساختی، این منطقه از قابلیت بالایی برای کارست زایی برخوردار است. هدف از این پژوهش پهنه بندی قابلیت کارستزایی در این منطقه است. داده های اصلی پژوهش را نقشه های توپوگرافی و زمینشناسی و نیز عکسهای هوایی به همراه داده های آبشناسی وزارت نیرو تشکیل میدهد. در این پژوهش از 6 عامل محیطی موثر در کارست زایی شامل: زمین شناسی، فاصله از درز و شکافها، توپوگرافی، شیب، بارش و درجه حرارت استفاده گردیده است. سپس این عوامل با استفاده از مدل منطق فازی در محیط GIS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتهاند. در پایان، نقشهی نهایی پهنهبندی قابلیت کارست زایی با استفاده از اپراتور گامای 0,7 تهیه گردید. نتیجه تحقیق قابلیت بالای منطقه را در کارستزایی نشان میدهد؛ به طوریکه از کل مساحت 221,63 کیلومترمربع منطقه مورد مطالعه، 56,65 درصد 123,33) کیلومترمربع) در پهنه با قابلیت کارست زایی بالا واقع شده است. درحالیکه تنها 17,13 درصد 37,98) کیلومترمربع) در پهنه با قابلیت کارستزایی کم واقع شده است. در پایان با توجه با نتایج حاصل از مدل فازی استفاده ازاینگونه مدلها میتواند در شناسایی مناطق کارستی و پهنه بندی این مناطق کمک قابل توجهی کند.

کلیدواژه ها:

نمک آبرود چالوس ، کارست زایی ، مدل منطق فازی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی .(GIS)