کاربرد شاخص دمای معادل فیزیولوژیک جهت تعیین مناطق مناسب گردشگری کشاورزی در استان کرمان

گردشگری کشاورزی (آگریتوریسم) از مھم ترین اشکال گردشگری در محیط باز محسوب می گردد. از این رو بررسی اقلیم آسایش در محیط باز جھت برنامه ریزی این نوع از گردشگری اجتناب ناپذیر است. در این مطالعه، استان کرمان به لحاظ کشاورزی، پتانسیل توسعه آگریتوریسم و برگزاری جشنواره ھای خاص برداشت محصول به عنوان منطقه مطالعاتی انتخاب شد. به منظور ارزیابی اقلیم آسایش گردشگری از شاخص دمای معادل فیزیولوژیک (PET) و بسته نرم افزاری RayMan استفاده شد. جھت محاسبه این شاخص از داده ھای اقلیمی ماھانه ده ایستگاه ھمدیدی استان از بدو تاسیس تا سال 2015 بھره گرفته شد. برای بررسی وجود ھمبستگی بین مقادیر ماھانه شاخص و ارتفاع ایستگاه ھای مطالعاتی از معادلات گرادیان بین این دو متغیر استفاده گردید و با استفاده از مدل رقومی ارتفاعی استان، پھنه ھای مختلف تغییرات شاخص در ارتفاعات مختلف استان در محیط نرم افزاری GIS تعیین گردید. نتایج نشان داد که با افزایش ارتفاع، این شاخص در تمامی ماه ھای سال کاھش می یابد. تحلیل پھنه ھای مختلف ترسیم شده نشان داد که در ماه ژانویه فقط شھر جیرفت، در ماه فوریه شھرھای جیرفت، کھنوج و شھداد و در ماه مارس مناطق بم و کھنوج مناسب برنامه ریزی ھای آگریتوریسم می باشند. ھمچنین در ماه آوریل شھرھای انار و سیرجان و در ماه مه شھرھای کرمان، انار، بافت و شھر بابک از دیدگاه آسایش اقلیمی قابل پیشنھاد ھستند. ماه ھای ژوین، ژوییه و اوت تنھا منطقه لاله زار و در ماه سپتامبر علاوه بر لاله زار، شھرھای کرمان و بافت نیز مناسب فعالیت ھای آگریتوریسم ھستند. ماه اکتبر شھرھای انار، بم و سیرجان و ماه نوامبر کھنوج، جیرفت و شھداد و در ماه سپتامبر تنھا شھر جیرفت در محدوده آسایش اقلیمی قرار گرفته اند. بنابراین می توان گفت که در ماه ھای ژانویه، ژوین، ژوییه، اوت و دسامبر، کم ترین انعطاف در تعیین مسیرھای گردشگری کشاورزی استان کرمان وجود داشته و ماه ھای فوریه، مارس و نوامبر بھترین زمان جھت برنامه ریزی ھای گردشگری کشاورزی به خصوص در مسیرھای کرمان، جیرفت، کھنوج، شھداد و بم می باشد.

کلیدواژه ها:

اقلیم آسایشی ، شاخص دمای فیزیولوژیک ، گردشگری کشاورزی ، کرمان