ارزیابی تنوع زیستی کشاورزی با استفاده از محاسبه شاخص غنای گونه ای به روش رقیق سازی (مطالعه موردی: شهرستان شهر ری واقع در جنوب استان تهران)

تنوع زیستی، به همه اشکال زنده حیوانات، گیاهان و میکروارگانیسم ها اطلاق می شود. تنوع زیستی کشاورزی جزیی از تنوع بوده و بیانگر تنوع زیستی در زمین های زراعی می باشد. در این پژوهش وضعیت تنوع زیستی کشاورزی کشت بوم های شهرستان شهر ری واقع در جنوب تهران از طریق محاسبه شاخص غنای گونه ای با استفاده از روش رقیق سازی مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور انجام این مطالعه هشت روستا (درسون آباد، قیصر- آباد، عظیم آباد، ده خیر، طالب آباد، قمی آباد، ابراهیم آباد و خانلق) در سه بخش (کهریزک، قلعه نو و فشافویه)، واقع در شهرستان شهر ری از توابع استان تهران به عنوان نمونه انتخاب شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که سه روستای واقع در بخش قلعه نو از توابع شهرستان شهرری، یعنی روستای ده خیر، قمی آباد و طالب آباد با داشتن شاخص غنای گونه ای، به ترتیب برابر با 14/58، 14/68 و 13/11 دارای بیشترین سطح تنوع زیستی در بوم نظام های زراعی می باشند و عظیم آباد در بخش کهریزک و روستای خانلق در بخش فشافویه از این شهرستان به ترتیب با 12/06 و 12/25 دارای کمترین مقدار شاخص غنای گونه ای می باشند. با استفاده از برآورد شاخص غنای گونه ای به روش رقیق سازی مشخص شد روستاهای طالب آباد و قمی آباد که به علت کمی مساحت زمین های زراعی در نمونه های مورد مطالعه، دارای کمترین تعداد گونه در نظام های زراعی بودند، از بالاترین مقادیر شاخص غنای گونه ای هم وزن شده در بین روستاها، برخوردار بودند.

کلیدواژه ها:

بوم نظام زراعی ، پایش ، مدیریت پایدار ، نمونه برداری