ارزیابی خصوصیات کمی و کیفی ذرت (Zea mays L.) تحت تاثیر کاربرد ورمیکمپوست، باکتری تیوباسیلوس و محلول پاشی آهن و روی

در دنیای امروز، ذرت (Zea mays L.) به عنوان یک غذای با ارزش برای تغذیه انسان و دام می باشد. به منظور بررسی اثر مدیریت تلفیقی عناصر غذایی بر عملکرد و کیفیت ذرت این آزمایش در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز در سال 1391، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار و چهار تیمار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل ترکیبی از چهار تیمار: ورمی کمپوست (عدم مصرف کود و کاربرد دو تن در هکتار)، تلقیح با Thiobacillus (بدون تلقیح و تلقیح با Thiobacillus thiooxidans)، تیمار محلول پاشی آهن (بدون محلول پاشی و دوبار محلول پاشی دو در هزار کلات آهن 13 درصد) و محلول پاشی عنصر روی (شاهد و دوبار محلول پاشی دو در هزار کلات روی 15 درصد) بود. نتایج حاصل از آزمایش نشان دادند که ورمی کمپوست بر وزن هزار دانه، تعداد دانه در بلال، ارتفاع ساقه، قطر ساقه، آهن، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، محتوی روی و پروتیین تاثیر معنی دار داشت. اثر تلقیح بذر ذرت با باکتری تیوباسیلوس بر تمام صفات مورد اندازه-گیری به استثناء ارتفاع ساقه معنی دار بود. تیمار محلول پاشی آهن نیز بر صفات ارتفاع ساقه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و محتوی آهن دانه تاثیر معنی دار داشت. اثر محلول پاشی روی هم بر صفات تعداد دانه در بلال، ارتفاع ساقه، عملکرد دانه، محتوی روی دانه و پروتیین دانه اثر معنی دار نشان داد. نتایج مقایسه میانگین نیز نشان داد که کاربرد ورمی کمپوست، باکتری تیوباسیلوس و محلول پاشی آهن و روی عملکرد دانه ذرت را به ترتیب به میزان 20/9 درصد، 13/1 درصد، 5/8 درصد و 8/0 درصد در مقایسه با شاهد افزایش داد. نتایج به طور کل نشان داد که استفاده از ورمی-کمپوست، باکتری تیوباسیلوس و محلول پاشی آهن و روی بر کیفیت دانه ذرت، اجزای عملکرد و عملکرد در ذرت اثر مثبت داشت.

کلیدواژه ها:

پروتیین ، عناصر کم مصرف ، غنی سازی مواد غذایی ، کود بیولوژیک