انسان مسلمان به منزله نمادشهری

شهرهای امروزی سرشار از نمادها و نشانه هایی است که گاه واجد معنای عمیق و گاه عاری از هرگونه معناهای زیبا شناسی هستند المان هایی که گاه می توانند هویت بخش باشند و از بستر تاریخ و فرهنگ و هنر سرزمینی برخاسته باشند و المان هایی که فاقد هرگونه ویژگی هایی هویتی و فرهنگی هستند حتی المان هایی کهدر ستیز با فرهنگ جامعه هستند و با فرم ها و معانی خویش باعث استحاله فرهنگی افراد جامعه می شوند پس بررسی و تحلیل نمادهای شهری و نگاه موشکافانه و عمیق تر به آن مسیله بسیار مهمی در طراحی شهرهای امروزی است در پژوهش های انجام شده درباره المان های شهری مطالب زیادی مطرح شده است اما در این مقاله سعی بر این است تااز منظری دیگر به این موضوع نگاه شود و با مطالعات کتابخانه ای و مشاهده های میدانی و انجام مصاحبه های هدفمند این موضوع بررسی شود انسان مسلمان خود می تواند نمادی شهری بوده و به عنوان خلیفه الله جلوه و نمود جمال و کمال خداوندی باشد و با اعمال و کردار خود بر شهروندان و استفاده کنندگان از محیط تاثیر بگذارد اهمیت بررسی این موضوع که انسان می تواند نوعی نماد شهری باشد بحث تاثیر متقابل بین محیط و رفتار است زیرا محیطی که ویژگیهای الهی دارد می تواند بر رفتار مردم تاثیر بگذارد رفتار الهی مردم نیز محیطی با ارزش های ماورایی ایجاد می کند و نتیجه ادامه این تاثیر متقابل شهری سرشار از معانی عمیق الهی است شهری که سیمایی با هویت دارد

کلیدواژه ها:

سیمای شهر ، نماد شهری ، انسان ، رفتار غیر کلامی