تاثیر زیرساخت های راه آهن بر صنعت گردشگری در دو گروه از کشورهای عضو OECD و کشورهای منطقه منا

حمل و نقل را می توان شاهرگ اصلی صنعت گردشگری دانست، به گونهای که بین پیشرفت صنعت جهانگردی و حمل و نقل رابطه ای تنگاتنگ و کاملا مستقیم وجود دارد که نقصان یکی باعث افت دیگری نیز می شود. سرمایه گذاری در صنعت حمل و نقل هر کشور جزء زیرساخت های توسعه آن کشور محسوب می شود.که در واقع نخستین گامی است که برای بهبود صنعت جهانگردی و اوضاع حمل و نقل برداشته می شود. در این میان حمل و نقل ریلی به دلیل انرژی کمتر، آلودگی کمتر، ایمنی بیشتر، ظرفیت بالای حمل مسافر از مزایای بیشتری نسبت به سایر ناوگان برخوردار است. بنابراین هدف این مطالعه بررسی تاثیر زیرساخت های راه آهن بر صنعت گردشگری در دو گروه از کشورهای عضو OECD و کشورهای منطقه منا طی دوره 2000-2015 با استفاده از رهیافت گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) است. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بوده و داده های مورد نیاز آن به روش اسنادی جمع آوری شده است. طبق نتایج بدست آمده، درجه باز بودن تجاری، توسعه شاخص بهداشت، تعداد خطوط راهآهن، تعداد مسافرهای حمل شده تاثیر مثبت در هر دو گروه از کشورها و نرخ ارز واقعی تاثیر منفی در کشورهای عضو OECD و تاثیر مثبت در کشورهای منطقه منا بر صنعت گردشگری دارند و همچنین مقایسه ضرایب در هر دو گروه از کشورها بیانگر این است که میزان تاثیرگذاری زیرساخت های راه آهن بر صنعت گردشگری در کشورهای عضو 0OECD بیشتر از کشورهای منطقه منا می باشد

کلیدواژه ها:

صنعت گردشگری ، حمل و نقل ، زیرساخت های راه آهن ، روش گشتاورهای تعمیم یافته