تربیت عرفانی براساس حکمت سینوی (مفهوم، مبانی، اصول، روش ها)

ابن سینا در نمط های هشتم و نهم اشارات و تنبیهات در مورد تربیت عرفانی مسایلی را مطرح و مختصات و مولفه هایی را بیان کرده است. شیخ الرییس پس از ارایه تعریفی جامع از تربیت عرفانی به تبیین مبانی، اصول و روش های آن پرداخته است. لذت حقیقی از دیدگاه او، فقط لذت حسی نبوده ولذات عقلی از لحاظ کمی و کیفی بر لذات حسی برتری دارند. افزون بر این،ادراک حضوری به لذات عقلی موجب شوق به ادراک آنها می شود. از نظر ابن سینا ادراک و نیل به کمالات مبتنی بر فعلیت هردو قوه نظری و عملی است. از سوی دیگر نفوس بشری در بهره مندی از سعادت ذو مراتب هستند. لذایذ عقلی عارف، در دو جهان فانی و باقی وجود دارد. این موارد را می توان مبانی تربیت عرفانی سینوی به شمار آورد. در نظام تربیتی شیخ اصولی چون تدریجی بودن تربیت عرفانی، توجه به ظرفیت وجودی متربی، ملازمت عقلانیت و عرفان، اعتدال قوا، اجتماعی بودن و روش هایی مانند خودشناسی، تزکیه نفس، تطویع نفس و تلطیف سر ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

ابن سینا ، تعلیم و تربیت ، تربیت عرفانی ، مبانی تربیت ، اصول تربیتی ، روش های تربیت ، لذات عقلی