مطالعه تاثیر شوری بر سبز شدن و عملکرد گندم Triticum aestivum L پرایمینگ شده

تنش شوری یکی از مشکلات مهمی است که بهطور گستردهای فرآیندهای فیزیولوژیکی و متابویکی و در نهایت رشد و عملکرد گیاهان زراعی را تحت تاثیر قرار میدهد. تیمارهای پرایمینگ بذر میتوانند مقاومت به شوری در گیاهان را القا، کنند و استقرار بوته را در اراضی شور و غیر شور افزایش دهند. این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات تیمارهای مختلف پرایمنیگ بذر، شامل کلرید سدیم 50 میلیمولار، پتاسیم دی هیدروژن 0/5 درصد، سولفاتروی 0/3 درصد، سولفاتکلسیم 50 میلیمولار، جیبرلیک اسید 50 پی پی ام، آب و آسکوربیک اسید 50 پی پی ام بر سبز شدن و عملکرد گندم در شرایط شور 9 دسی زیمنس بر متر و شوری کم 4/5 دسیزیمنس بر متر صورت گرفت. نتایج نشان داد که همه تیمارهای پرایمینگ مورد آزمایش، سبز شدن گندم را هم در شرایط شور و هم غیر شور نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. در شوری 4/5 و 9 دسی زیمنس بر متر بیشترین درصد سبز شدن بهترتیب با مقدار 92 و 87 درصد در تیمار جیبرلیک اسید مشاهده شد. این در حالی بود که بیشترین سرعت سبز شدن در هر دو سطح شوری به دست آمد. بهطورکلی، نتایج این تحقیق نشان داد علیرغم تاثیر مثبت پرایمینگ بذر بر سبز شدن و استقرار بوته و افزایش تحمل به شوری در مرحله سبز شدن گندم، این تیمارها موجب افزایش عملکرد دانه نشدند و از این نظر تفاوتی بین تیمارهای مختلف پرایمینگ و شاهد در شرایط خاک معمول و شور مشاهده نشد

کلیدواژه ها:

تیمارهای قبل از کاشت ، جیبرلیک اسید ، قدرت بذر ، سرعت سبز شدن