اثر زوال بذر بر سبز شدن و خصوصیات مورفولوژیک ارقام آفتابگردان Helianthus annus L

به منظور ارزیابی اثر زوال بر ویژگی های سبز شدن و رشد رویشی سه رقم آفتابگردان آزمایشی مزرعه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. تیمار های آزمایشی شامل سه رقم آفتابگردان (هایسان 25 ، پروگرس، لاکومکا) و زوال بذر به صورت تسریع پیری در پنج سطح (شاهد، 24، 48، 72 و 96 ساعت در دمای 43 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 100 درصد بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر رقم بر سرعت سبزشدن و درصد سبزشدن نهایی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود؛ درحالی که اثرات متقابل فقط بر روی درصد سبزشدن نهایی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. درصد سبزشدن با افزایش دوره فرسودگی به طور معنی داری برای هر سه رقم کاهش یافت. یکنواختی سبزشدن نیز به ازای هر ساعت افزایش زوال 0/239 ساعت افزایش داشت. نتایج مقایسه میانگین بین ارقام مختلف نشان داد که رقم هایسان 25 و رقم پروگرس به ترتیب بیش ترین و کم ترین سرعت سبز شدن را داشت. هم چنین اثر زوال بذر و رقم بر وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه، وزن خشک بوته، سطح برگ و ارتفاع بوته در برداشت اول و دوم معنی دار بود. اما تعداد برگ تنها تحت تاثیر زوال در سطح یک درصد معنی دار شد، اثرات متقابل در هر دومرحله برداشت بر هیچ یک از صفات مورد بررسی معنی دار نبود. بنابراین بر اساس نتایج آزمایش رقم پروگرس حساس ترین رقم نسبت به زوال بذر بود.

کلیدواژه ها:

ارقام آفتابگردان ، بذر ، تسریع پیری ، درصدسبز شدن