بررسی راهبرد مدیریتی سیستم تلفیقی نهاده های آلی و زیستی بر خصوصیات رشدی و عملکردی در کشت ذرت دانه ای

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 394

فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ARPE-4-1_008

تاریخ نمایه سازی: 26 فروردین 1397

چکیده مقاله:

مقدمه: استفاده بی رویه از کودھای شیمیایی، باعث کاھش حاصلخیزی خاک، سفت شدن زمین ھای زراعی و افزایش آلودگی ھای زیست محیطی شده است. بنابراین، اجتناب از فشار ھای منفی به محیط زیست و بھبود بخشیدن برنامه ھای توسعه ای که نیازھای کودی گیاھان را از کودھای آلی و زیستی تامین می کند؛ شرط لازم در حفظ سلامت خاک است. بدین منظور پژوھشی با ھدف بررسی اثرات کودھای آلی و زیستی بر صفات کمی و نیز پروتیین دانه و نیتروژن خاک و بافت گیاه ذرت انجام شد. مواد و روش ھا: به منظور بررسی تاثیر کودھای آلی و زیستی بر برخی خصوصیات رشد، عملکرد و اجزای عملکرد و درصد پروتیین ذرت، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک ھای کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1393 در شھرستان اھواز انجام شد. عامل اول کودھای آلی در 4 سطح (شاھد ( 100NPKدرصد)، کود دامی، ورمی کمپوست، کاه و کلش گندم) و عامل دوم کود زیستی در 4 سطح (شاھد (بدون کود زیستی)، نیتروکسین، فسفات بارور 2 و نیتروکارا) بودند. در پایان فصل رشد ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن 100 دانه، پروتیین دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک اندازه گیری شد. نتایج: نتایج نشان داد که، کودھای آلی و زیستی باعث افزایش عملکرد و اجزای عملکرد دانه ذرت گردیدند. در بین کودھای آلی، ورمی کمپوست و در بین کودھای زیستی فسفات بارور 2 و نیتروکارا بیشترین تاثیر را بر رشد گیاه ذرت داشتند. بیشترین میزان عملکرد دانه در تیمار تلفیقی فسفات بارور 2+ورمی کمپوست و نیتروکارا+ ورمی کمپوست به ترتیب به میزان 9638 و 9085 کیلوگرم در ھکتار مشاھده شد. نتایج مقایسه میانگین ھا نشان داد که، بیشترین نیتروژن بافت در تیمار ورمی کمپوست به میزان 1/71 درصد بدست آمد که نسبت به شاھد عدم مصرف کود آلی) 8 درصد افزایش نشان داد. ھم چنین نتایج نشان داد که، کاربرد کودھای آلی و زیستی باعث افزایش میزان پروتیین دانه و نیتروژن خاک شد. نتیجه گیری: به طورکلی نتایج این پژوھش نشان داد که، با مصرف کودھای آلی و زیستی می توان میزان مصرف کود شیمیایی در تولید گیاه ذرت را کاھش داد. در این آزمایش، مصرف کود شیمیایی به میزان 50 درصد مقدار توصیه شده به ھمراه کودھای آلی و زیستی تاثیر بسزایی در افزایش عملکرد ذرت داشته است. در بین کودھای آلی، ورمی کمپوست و در بین کودھای زیستی، کود فسفات بارور 2 بھترین نتیجه را در رشد گیاه ذرت داشته است.

نویسندگان

امین فتحی

مربی باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی

فاخر کردونی

دانشجوی دکترای گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

صادق بهامین

دانشجوی دکترای گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

بهروز خلیل طهماسبی

دانشجوی دکتری گروه علوم علف های هرز، دانشگاه محقق اردبیلی