بهینه سازی شرایط انتقال ژن از طریق اگروباکتریوم به ارقام بومی گوجه فرنگی در ایران

برای انتقال موثر ژن در گیاهان به وسیله اگروباکتریوم ابتدا باید روش کارآمدی برای باززایی از آن گیاه در اختیار داشت. برای رسیدن به این مهم در این تحقیق از ریزنمونه لپه پنج رقم بومی گوجه فرنگی در ایران (Karun ،TN-V2-1109 ،TIV-VC-993،TN-VC-1088،TIV-VC-99C) استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل با طرح کاملا تصادفی با 5 رقم در محیط کشت پایه موراشیک و اسکوگ (MS) با ترکیب های مختلف از هورمون های نفتالین اسیتیک اسید (NAA)؛ (0/3، 0/15، 0/07، میلی گرم در لیتر) بنزیل امینوپورین (BAP)؛ (1/5، 3 میلی گرم در لیتر) در 4 تکرار انجام شد. براساس تحقیق انجام شده بالاترین میزان باززایی مربوط به رقم کارون و محیط کشت موراشیگ و اسکوگ و سطوح هورمونی 1/5 میلی گرم در لیتر BAP و 0/3 میلی گرم در لیتر NAA بود. در این پژوهش آنتی بیوتیک های کانامایسین، سفوتاکسیم، محرک های فنولی گیاهی مثل استوسرینگون، غلظت و مدت زمان تلقیح ریزنمونه با اگروباکتریوم به عنوان عوامل تاثیرگذار در انتقال ژن به گیاه گوجه فرنگی نیز مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در میان غلظت های مختلف باکتری و زمانهای تلقیح باکتری، غلظت OD=0.6 باکتری و مدت زمان 30 دقیقه بیشترین میزان تراریختگی (با استفاده از روش پی سی ار) را داشت. از بین غلظت های مختلف سفوتاکسیم تنها در غلظت 0/01 میلی مولار هیج باکتری قادر به رشد نبود. بهترین غلظت استوسرینگون برای تلقیح ژن با ریزنمونه گیاهی غلظت 0/02 میلی مولار استوسرینگون بدست آمد.

کلیدواژه ها:

باززایی ، آنتی بیوتیک ، کانامایسین ، سفوتاکسیم ، استوسرینگون ، آگروباکتریوم