مکان یابی نمایندگی های فروش در مدل با خیابان های برابر

اغلب تولیدکنندگان با فروش مستقیم به مصرف کنندگان درگیر نمی شوند و محصولات خودرا از طریق نمایندگی ها و توزیع کنندگان می فروشند. تعیین مکان بهینه و تعدادنمایندگی های فروش برای ارایه خدمات و یا محصول، از مهم ترین مراحل برنامه ریزی بنگاه هابوده و از اهمیت زیادی برخوردار است. مدل های مکانیابی موجود بر پایه فروض ساده اینظیر شهر خطی و وجود یک یا دو نمایندگی طرح ریزی شده اند. هدف اصلی این مقالهمدل سازی نظری مکانیابی نمایندگی های فروش و بسط مدل های مکانیابی به روشی استکه فروض آن به واقعیات نزدیک تر بوده و بتواند شرایط لازم برای انتخاب تعداد بهینهنمایندگی ها و توزیع بهینه مکان آن ها را فراهم سازد. بدین منظور از مدل چن و ریوردان(2007) و لیجسن و رجیانی (2013) استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از این استکه تعداد بهینه نمایندگی های فروش تابعی از تعداد خیابان ها، ارزش گذاری مصرف کنندگانبرای هر واحد کالا، هزینه های حمل ونقل، تعداد مصرف کنندگان واقع در خیابان و هزینه هایایجاد نمایندگی فروش است. بر اساس نتایج، در صورتی که هزینه های ایجاد نمایندگیفروش نسبتا بالا و هزینه های حمل و نقل نسبتا پایین باشد، آنگاه انحصارگر با ایجاد یکنمایندگی فروش در مرکز و چندین نمایندگی فروش در حاشیه های شهر موافقت خواهدکرد. در مقابل، اگر تعداد مصرف کنندگان واقع بر روی هر خیابان نستا کم و تعداد خیابانهانسبتا زیاد باشد، آنگاه انحصارگر یا نمایندگی فروش در مرکز شهر ایجاد خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، نمایندگی فروش ، مدل خیابان های برابری