اثر نهادهای سیاسی بر صادرات ایران به شرکای مهم تجاری در الگوهای مختلف کالایی

تجارت و سیاست های توسعه صادرات اهمیت زیادی در توسعه اقتصادی و تامین منابع مالیکشورها دارد. طبق نظریه های جدید تجارت بین الملل، صادرات تابعی از متغیرهای قیمتی وغیر قیمتی است. از جمله متغیرهای غیر قیمتی که اخیرا مورد توجه اقتصاددانان نهادگرا قرارگرفته است، متغیرهای نهادهای سیاسی هستند که با کاهش هزینه های مبادلاتی در تجارت،زمینه مناسبی را جهت توسعه صادرات بیشتر فراهم می کنند. هدف این پژوهش تحلیلتجربی اثر نهادهای سیاسی بر صادرات ایران به شرکای مهم تجاری غرب آسیا در چارچوبالگوی جاذبه با استفاده از الگوی داده های تلفیقی می باشد که در آن از داده های شش رقمیبر اساس طبقه بندی سیستم هماهنگ (HS) طی سال های 2009 تا 2014 استفاده شدهاست. نتایج حاصل از مدل های برآوردی نشان می دهد، متغیرهای نهادی (سیاسی) به همراهشاخص های آزادی اقتصادی و آزادی مالی دارای اثر مثبت بر صادرات ایران به شرکای تجاریغرب آسیا در هشت الگوی مختلف کالایی هستند که این اثر در سطح بالای معنی داری تاییدمی شود. ارتقاء متغیرهای نهادی با کاهش ریسک تجاری، انگیزه فعالان اقتصادی برای ورودبه بازارهای جهانی را فراهم می کند و به عنوان یک عمل مهم پیش برنده در توسعه صادراتتلقی می شود.

کلیدواژه ها:

نهادهای سیاسی ، صادرات ، مدل جاذبه ، الگوی داده های تلفیقی