اصول نوسازی متوازن بافتهای فرسوده شهری

توازن و تعادل لازمه پایداری یک سیستم است. به هم خوردن موازنه میان شاخص های تراز میانگین شهر در بافت های فرسوده به دلیل قطع یا اختلال شبکه ها، جریان ها و پیوندهای آن، موجب تشدید پدیده عدم توازن و در نتیجه، اختلال در نظم پایدار سیستم این باف تها شده است. رویکرد نظریه نوسازی متوازن ب هعنوان یک نظریه بومی، معطوف به تلاش برایتغییر الگوهای ناکارآمد و تولید الگویی نوآورانه است. این مطالعه با هدف دستیابی به توازن در مسیر بررسی، شناخت و شناسایی مولفه های تاثیرگذار بر آن، از طریق شناخت و تبیین رابطه بین متغیرهای توازن و نوسازی صورت گرفته است. دستیابی به نظریه از سطح ارتباط ذهنی به ارتباط عینی حرکت کرده و سپس از ارتباط عینی به رابطه ذهنی بازگشته و آن را مورد تایید قرار م یدهد، به این ترتیب حرکترفت استقرایی و حرکت برگشت قیاسی بوده است. نظریه نوسازی متوازن سعی دارد توازن را در سیستم نوسازی بافت های فرسوده شهری با شش خرد هنجاری- راهبردی ، کاربردی- بومی ، اجتماعی- اقتصادی ، روی های- محتوایی ، تبینی- تجویزی و علمی- عملی بازتعریف کرده و اصول نوسازی متوازن را تبیین و معرفی کند. یافته های مطالعات انجام شده، چارچوبی را برای توازن میان دوپارگی هایمتوالی اجزاء و عناصر شبکه های موضوعی بافت و توازن شبکه های کل سیستم شامل اصول چهارگانه : توازن )ب هعنوان سلول بنیادی نوسازی(، پرهیز از پیچیدگی )میان عناصر پیچیده و چندوجهی نوسازی(، توالی دوپارگ یها )به عنوان کوچک ترین واحد تشخیص، شناسایی و سنجش توازن( و تعامل درونی و بیرونی )برقراری تعاملات پیوسته شبک هها و کل سیستم با یکدیگر( حاصل کرده است.

کلیدواژه ها:

نظریه نوسازی متوازن ، سیستم ، شبکه ، بافت فرسوده ، توازن ، دوپارگی های متوالی