حاکمیت برنامه بازآفرینی بافت ناکارآمد شهر تهران با رویکرد شبکه

مبحث بافت های ناکارآمد و توجه به بهبود فضای زیستی در نواحی فرسوده شهری یکی از مباحث پیچیده و چن دوجهیدر حوزه شهرسازی و مدیریت شهری به شمار می رود. نظر به اهمیت بازآفرینی بافت ناکارآمد شهری تاکنون قوانین ومصوبه های زیادی سعی در ایجاد شرایط و تسهیل امور مربوط به آن داشته اند، اما با این وجود به نظر می رسد پیشرفتچندانی در این حوزه صورت نگرفته است. یکی از دلایل قابل ذکر، ماهیت چند تخصصی و متنوع پروژه ها همراه با حضورذی نفعان متعدد از نهادهای خصوصی و عمومی در حوزه بازآفرینی بافت ناکارآمد است که هماهنگی و همراستایی عملکرداین ذی نفعان موجب پیچیدگی فرایند بازآفرینی می شود. در واقع می توان گفت که بازآفرینی بافت ناکارآمد شهری دارایخصوصیات یک طرح است که شبکه ای از ذی نفعان در اجرا و پیش برد اهداف آن دخیل هستند و مطابق مطالعات پیشینیکی از مهم ترین عوامل در پیش برد این طر حها مسیله حاکمیت ذی نفعان آن است. لذا شناخت حاکمیت این شبکه ونقد آن می تواند در موفقیت این طرح ها تاثیرگذار باشد. به این منظور، این مقاله با استفاده از روش گروه های کانونی میزانتعامل بین هر دو ذی نفع شناسایی شده را کمی سازی م یکند و سپس با استفاده از روش تحلیل شبکه اجتماعی که ابزاریقدرتمند برای شناسایی و تحلیل ابعاد مختلف شبک هها محسوب می شود، شبکه قدرت حاکم بر سازما نها و نهادهای مرتبطبا برنامه بازآفرینی شهر تهران را به منظور بررسی میزان تعامل که یکی از مهم ترین ملزومات حاکمیت این شبکه هاست،مورد بررسی قرار می دهد. در انتها با تمرکز بر ادبیات موضوع و تطبیق نتایج حاصل از تحلیل شبکه اجتماعی با شرایطمطلوب، ضعف های وضع موجود را بررسی و رویکرد مناسب حاکمیت را پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی بافت ناکارآمد شهری ، تحلیل شبکه اجتماعی ، تعامل ، حاکمیت شبکه ای