سهراب شهید ثالث و ناسینما در ایران (مطالعه موردی : فیلم های یک اتفاق ساده و طبیعت بی جان )

بیان مسیله : سهراب شهید ثالث، از جمله مهم ترین کارگردان های سینمای ایران در دوران پیش ازانقلاب اسلامی است که توانست با آثار سینمایی خود از جمله فیلم های (یک اتفاق ساده) و (طبیعتبی جان)، جریان جدیدی را در سینمای ایران پایه گذاری کند. مولفه های سینمای شهید ثالث برگرفته ازسینمای نامتعارفی است که می توان آن را نزدیک به تعبیر (ناسینما) از ژان فرانسوا لیوتار – فیلسوف معاصرفرانسوی- دانست. لیوتار معتقد است اگر سینما را معادل (نوشتن با حرکت) تعبیر کنیم، آنگاه دو دستهاز حرکات یعنی (حرکت بیش از اندازه) و (سکون بیش از اندازه)، ناسینما تلقی می شود چرا که در واقعنفی کننده همه آن چیزی است که ما از قواعد قراردادی تصویر در سینما می شناسیم. این دو نوع حرکترا حتی می توان در صحنه های خاصی از فیل مها نیز بازشناسی کرد و مورد تاکید قرار داد. سینمای سهرابشهید ثالث، سینمایی است که با توجه به بنیان های تاریخی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادیدهه های 40،30 و 50 خورشیدی، مسیری متفاوت با سینمای بدنه یا جریان اصلی ایران داشته و توانستبا تبعیت از اصول ناسینمای لیوتار و قاعده (سکون بیش از اندازه) و (اقتصاد بی بازگشت یا لیبیدویی) درطراحی عناصر روایی و سبکی، به بیانی تازه در سینما دست یابد.• هدف : معرفی سینمای شهید ثالث به عنوان جلوه ای از حضور جریان (ناسینما) در ایران.• روش تحقیق : روش تحقیق این مقاله مبتنی بر رویکرد توصیفی- تحلیلی بوده و در گردآوری اطلاعات ازروش کتابخانه ای استفاده شده است.• نتیجه گیری : سهراب شهید ثالث با تاکید بر پردازش ریالیستی جهان زیست فرهنگی- ملی، مقابله با تفکروارداتی حاصل از اقتصاد آسیب پذیر و همچنین حرکت متکی بر سکون عرفان ایرانی- اسلامی، ناسینمایینوین در ایران به وجود آورد. فیلم (یک اتفاق ساده) و (طبیعت بی جان) که به ترتیب در سال های 1352و 1354 خورشیدی توسط سهراب شهید ثالث تولید شده اند، نمونه هایی موفق از وجود جریان (ناسینما)در ایران است.

کلیدواژه ها:

سهراب شهید ثالث ، ناسینما ، ژان فرانسوا لیوتار ، یک اتفاق ساده ، طبیعت بی جان