تحلیلی بر موانع توسعه گردشگری الکترونیک در ایران؛ رویکرد مدل سازی ساختاری تفسیری فازی

در سال های اخیر فناوری اطلاعات روش های عمل را در تمامی سازمان ها و به ویژه در صنعت گردشگری متحول ساخته است. امروزه فناوری اطلاعات به دلیل تسهیل فعالیت های بسیار مهم تولید، جمع آوری، پردازش، اجرا و تبادل اطلاعات یکی از مهم ترین عناصر اجرای عملیات صنعت گردشگری به حساب می آید. بنابراین با توجه به اهمیت صنعت گردشگری الکترونیک، شناسایی موانع بکارگیری آن می تواند اولین گام برای توسعه همه جانبه این صنعت باشد. این پژوهش با ترکیب روش های کیفی (دلفی) و کمی (تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم)، مدلی رابرای تبیین ارتباط بین موانع توسعه گردشگری الکترونیک، تبیین کرد. جامعه آماری این پژوهش شامل دو دسته، خبرگان و مدیران ارشد صنعت گردشگری (دسته اول) و کارکنان و مدیران سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور (دسته دوم) هستند. برای انتخاب خبرگان از روش نمونه گیری گلوله برفی (10 نفر) استفاده شد و جامعه نمونه دسته دوم به روش نمونه گیری تصادفی ساده (60 نفر) انتخاب گشتند. در ادامه و با مرور ادبیات پژوهش و استفاده از تکنیک دلفی، 7 مانع اصلی و 22 مانع فرعی شناسایی گشت و با استفاده از نرم افزار SMART PLS2 مدل اصلی پژوهش ساختاردهی شد. بر اساس مدل ایجاد شده با تکنیک FISM، موانع اقتصادی به عنوان تاثیرگذارترین و موانع نرم افزاری و آموزشی و رفتاری به عنوان تاثیرپذیرترین موانع شناخته شدند. بر اساس نتایج به دست آمده مدیران و برنامه ریزان گردشگری قادر خواهند بود تا به روشنی دریابند که برای توسعه گردشگری الکترونیک چه اقداماتی را باید در کانون توجه خود قرار دهند.

کلیدواژه ها:

گردشگری الکترونیک ، مدل سازی ساختاری تفسیری فازی ، موانع توسعه ، تحلیل مسیر