ارزیابی سایندگی سنگ های سخت با استفاده از روش فازی چند معیاره

خاصیت سایندگی سنگ به عنوانیک پارامتر کلیدی و تاثیر گذار در فرایند برش و حفاری سنگ های سخت معرف آسانییا دشواری فرایند برش و حفاری می باشد. شاخص سایندگی شیمازک یکی از مهمترین و مرسوم ترین روش های ارزیابی سایندگی سنگ است. در نگاه نخست به شاخص می توان دریافت که تمامی پارامترهای موثر در فاکتور شیمازک دارای درجه اهمیت یکسانی می باشند. این نگاه درجه اهمیت پارامترها با توجه به نقش متفاوت هر یک از پارامترها در میزان سایندگی، اشتباه است. لذا تعیین میزان سایندگی سنگ ها با توجه به این پارامترها و میزان تاثیر گذاری شان بر سایندگی، لاز و ضروری می باشد. در این تحقیق سعی می شود با استفاده از تیوری مجموعه های فازی و رشو فازی چند معیاره، طبقه بندی فازی جدید بر اساس پارامترهای تاثیر گذار بر سایندگی شیمازک شامل میزان کوارتز محتوی، اندازه دانه ها و مقاومت کششی برزیلی جهت ارزیابی خاصیت سایندگی سنگ های سخت ارایه شود. طبقه بندی جدید خاصیت سایندگی را در سه کلاس به صورت کیفی شامل کلاس های بالا، متوسط و پایین طبقه بندی خواهد کرد. در نهایت طبقه بندی ارایه شده جهت ارزیابی خاصیت سایندگی سنگ در شرایط جدید می تواند با بررسی پارامترها مذکور از سنگ، مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سایندگی ، روش فازی چند معیاره ، طبقه بندی فازی ، سنگ سخت