بررسی رابطه بین سبکهای رهبری تحول آفرین، تبادلی و عدم ملاحظه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های رهبری تحول آفرین، تبادلی و عدم ملاحظه با توانمندسازی کارکنان مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن شهر تهران می باشد. بدین منظور 94 کارمند مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن که به روش تصادفی ساده انتخاب شده بودند به پرسشنامه توانمند سازی اسپریتزر(1995) و پرسشنامه چند عاملی رهبری (MLQ) از باس و آوالیو پاسخ دادند. تحلیل داده- ها از طریق شاخص های آمار توصیفی و آزمون های آماری (همبستگی پیرسون، رگرسیون، تحلیل واریانس یک راهه، تی مستقل) انجام گرفته است. نتایج تحقیق نشان داد که بین سبک های رهبری تبادلی، تحولی و مولفه های آن با توانمندسازی همبستگی مثبتی و معناداری در سطح 01/0 وجود دارد. همچنین، یافته های حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که دو مولفه انگیزش الهام بخش و نفوذ آرمانی سبک رهبری تحول آفرین قادر به پیش بینی توانمندسازی نیروی انسانی هستند. نتایج آزمون تی مستقل نیز آشکار ساخت که بین متغیر توانمندسازی با جنسیت کارمندان تفاوت معناداری وجود ندارد و در پایان نتایج تحلیل واریانس یک راهه بین توانمندسازی با متغیر جمعیت شناختی سطح تحصیلات آشکار ساخت که تفاوت معنی داری بین آنها وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

رهبری تحولی ، رهبری تبادلی ، رهبری عدم مداخله و توانمند سازی