ساختار سازمانی و توانمندسازی روان شناختی کارکنان

اکثر مدیران تصورمی کنند با مفهوم توانمندسازی اشنا هستند ،درحالی که فقط تعداد معدودی از انان با مفهوم توانمندسازی وکاربردش اشنایی دارند. کانگر و کانانگو در سال 1988 اولین تعریف عملیاتی را از توانمندسازی ارائه دادند. به زعم ان دو برای اینکه بتوان مفهوم توانمندسازی را در متون مدیریت مورد تجزیه وتحلیل قرار داد ،باید در ابتدا سازه های قدرت و کنترل را که این اصطلاح از ان گرفته شده است،موردبررسی قرارداد. از نظراین دو محقق،توانمندسازی عبارت ازفرایند ارتقای کفایت نفس افراد سازمان ازطریق شناسایی ومعرفی شرایطی است که موجب احساس عدم برخورداری ازقدرت در انان می شود ونیز تلاش در جهت برطرف کردن آن ها بافعالیت های سازمانی رسمی وفنون و شیوه های غیر رسمی و فراهم کردن اطلاعات اثربخش. تحقیق حاضربا هدف بررسی رابطه بین ساختار سازمانی وتوانمند سازی روان شناختی در شرکت راه اهن شکل گرفته است. جامعه آماری این تحقیق تعداد 230 نفر از کارکنان مرد شرکت راه آهن جمهوری اسلامی با سطح تحصیلات دیپلم به بالا (لکوموتیورانان اداره کل ناحیه تهران ) را شامل می شود. روش نمونه گیری تصادفی ساده است و با توجه به دو جمله ای بودن فضای آزمون آماری، حجم نمونه 144 نفر انتخاب گردید. روش جمع اوری داده ها، میدانی و ابزار آن پرسشنامه بوده است واز ازمون ضریب همبستگی اسپیرمن برای تجزیه تحلیل داده ها استفاده شده است. یافته های تحقیق حاکی است که بین ساختار سازمانی و توانمند سازی روان شناختی کارکنان رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی نیروی انسانی ، ساختارسازمانی ، پیچیدگی ، رسمیت ، تمرکز