ارائه مدل پویای تصمیم گیری سرمایه گذار در شرایط زیان با استفاده از PLS

     هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر دو متغیر حجم کل زیان و زمان سپری شده در موقعیت زیان بر سازگاری سرمایه گذار و به تبع آن تاثیر سازگاری بر تصمیمات آتی سرمایه گذار است. هنگامی که سرمایه گذار با زیان سازگاری می یابد، نقطه مرجع ذهنی وی کاهش می یابد، این تغییر در نقطه مرجع فرآیندی پویاست که با هر بار دریافت اطلاعات رخ می دهد. تغییر پویا نقطه مرجع، همراه با تغییر در انتظارات نسبت به عملکرد آتی سهم  بر تصمیم نگهداری یا فروش سهم تاثیر می گذارد. در این پژوهش روابط هر یک از این متغیرها همراه با روابط درونی آنها در شرایط آزمایشی پویا  با بهره گیری از نسل دوم معادلات ساختاری روش حداقل مربعات جزئی بررسی شده است. نتایج نشان داد که افزایش حجم زیان و زمان سپری شده در موقعیت زیان سبب سطح سازگاری بالاتر می شود، که این سطح سازگاری بالاتر به طور غیر مستقیم از طریق تاثیر بر انتظارات بر نوع تصمیم (تسلیم/نگهداری) موثر است.

کلیدواژه ها:

سازگاری ، تصمیم فروش ، مالی رفتاری خرد ، حداقل مربعات جزئی